Yeki Hanoozam Hast

یکی هنوزم هست که وقتی حرف میزنم صدامو میشنوه
یکی هنوزم هست که وقتی گریه میکنم اشکامو میفهمه
یکی هنوزم هست که از تو داره با خودم میجنگه
یکی هنوزم هست که این جنگارو میبینه و میخنده
ما که دل و دادیم و جاری شدیم
ایمان و بردیم و آبی شدیم
چرا باید همدیگرو قاضی کنیم
چرا باید با قلب هم بازی کنیم
اصن من عروسک بیا بازی کن بام
اگه میتونی پا عشقت راضی کن داش
من تو مسیر شیشه ایم
واسه همین احساسم مث شیشه میشکنه
این حرفمو خوب بیوه میفهمه
یا نگاهی که پشت میله میگنده
یا پلیس که تو زدن تیرش بی رحمه
یا مجرمی که میگه تیرش بی درده
ما مثل شیشه ایم فقط با ریشه ایم
میشکنیم خم میشیم مثل دو تا ایده ایم
متفاوت رنگی با عشق
یه هنر خاص و مشتی با دل
هنوز با اسپری توی سطح شهر
دوستیهای خیابونی توی نقش هم
ما هرجوری شد شادی کردیم
بازی کردیم با خودمون تا بازیگر شیم
من قربانیه یه نسل ساکتم
یه پازلم که توی دنیای جالبم
من تو این اتاق شیشه ای داد میزنم
ناگاه از اینکه دارم خودمو دار میزنم
کیه که گوش بده به ندای قلب
کیه که همصدا شه با صدای من
تا همصداش کنیم با صدای هم
اتحاد و برسونیم به عاشقای رپ
لبخند و بذاریم یادگار هم
مسیر و رشد بدیم لابلای هم
کاش میشد که دوباره کاش نگم
دوباره تو مسیرای تکراری راه نرم
به باد ندم داشته هارو
زودتر برسم به خواسته هامو
رنگ کنم رویاهارو توی مغز
عقاید فکری رو زیر پوست توی دست
قلم به دست قلم به دست
به امید روزی که همه میشن جمع
همه میشن جمع همه میگن رپ همه میگن صلح
همه میگن زنده باد آزادی دیگه بی زندون و حبس