Ye Rooz Az Hamin Rooza

[قسمت یک]
تاب، تاب، عباسی، خدا
قرار بود منو نندازی، هه
شاید توئم شدی مث ما آدما
شاید راست میگن که هیچکی پا حرفاش نیس
شاید امید واسه من، یه خیال واهی بود
که قاطی باقی چیزا مُرد تو چند سال پیش
یه نیم نگاهی بنداز، کجا رفتی ها؟
رفیق نیمه راهم نشو، سراغم بیا
آ خدا من می‌خوام از این کما دربیام
اَ دنیا توش زدم ضجه شب و روز
به هر دری زدم دیدم بسته در و روم
کجایی ببینی کرد دلمو خون؟
تو بهتر از هرکسی خبر از دلم
داری و می‌دونی که پکرم چقد
من یه جوونم یه جوون که اول راهمو
تو همین اول راه کمرم شکست
آه، آره کمرم شکست
وقتی دیدم هیچی اون‌طور که می‌خوام
نیست و آرزوها موند پشتِ دیوار
انگار به ما حال و روزه خوش نمیاد
شانس یه برامون غصه می‌زاد
انگار ناف مارو بُریدن با غم
هرکس و ناکسی کردش کلی حرف بارم
نرسیدم هر چی دوئیدم بازم
شده زندگیم خلاصه تو بد و بدتر
راهمو سمت هرکی کج کردم منو پس زد
کارم شده وایسم جلو آینه
الکی دلمو صابون بزنم
بگم همین دردا بود
که منو مَرد کرد
همین دردا بود منو مَرد کرد
ولی

[همخوان]
یه روز از همین روزا
منم میشم آزاد
آزاد از غَل و غَش
آزاد از این دغدغه‌هام
آزاد از هرچی که یه روز
پاچید نمک رو زخمم
تقدیر من رفتنه باز
میرم با اینکه می‌دونم اول رام
دور از همه
هم ریز هم درشت
هم خوب هم بدش
از این دنیا که توش کارم جون کندنه فقط
میرم تا اَ یادم برن
من میرم روم سیاه
مادر ببخش
رفتنیا باید برن

[قسمت دو]
درد اون موقعه‌س که یکی بهت بگه خوبی؟
بخندی بگی شُکر؛ ولی بدونی نیس اوضاع ردیف
یعنی هیچ رقمه حریف دنیا نشی
یعنی وابستگی به قرصا
یعنی
شب وقتی چشاتو رو هم می‌ذاری
فقط از خدا بخوای که صبح پا نشی
یعنی بدونی مثل گذشته آینده می‌سوزی
یعنی بغضی که تو گلوته باید بدی قورتش
یعنی بی‌خیالی
یعنی پرتی حواس
یعنی بگی یادم بنداز من یادم نمی‌مونه
خورد باشی، خورد باشی بگی حالم خیلی خوبه
من که چیزی ندارم جز این
دلنوشته‌ها پ حلالم کنین
شاید بشه یکم داغ دلم آروم
من می‌بینم اون روزو
که نیستم و شدم یه قاب عکس
که می‌خوره خاک رو طاقچه و
فقط ازم مونده خاطره براتون
روزی که از بخت من بالاخره میشه این گره‌های کور باز
روزی که من خوش‌حالمو می‌خندم به همه‌ی گریه‌های دوستام
دور میشم از این خاک، اَ این مَردم
نه خستگیمو می‌کنم حس نه این درد و
قرارامونم پنجشنبه بعد از ظهر

[همخوان]
یه روز از همین روزا
منم میشم آزاد
آزاد از غَل و غَش
آزاد از این دغدغه‌هام
آزاد از هرچی که یه روز
پاچید نمک رو زخمم
تقدیر من رفتنه باز
میرم با اینکه می‌دونم اول رام
دور از همه
هم ریز هم درشت
هم خوب هم بدش
از این دنیا که توش کارم جون کندنه فقط
میرم تا اَ یادم برن
من میرم روم سیاه
مادر ببخش
رفتنیا باید برن