Ye Moghehaei 2

[ورس یک – شایع]
یه موقع هایی هست که حالِ هیچی نی
مِثِ من هر روز به ساقیا رسید میدی
دیگه نه جایی با اکیپ میری
نه دیگه با کسی تیم میشی، نیس چیزی
بتونه ذوق بندازه توت
هر جا میری دَووم میاری یه ماه به زور
زندگی بدونِ احساس خوب
تکرارِ شب ، تکرارِ روز
میکِشی توو از گُل های سبز و هِی
چِشِت دنبالِ شبِ ، دوباره مست کنه
دکترام بهت میگن خوراکت الکلِ
لش و لِه ، رو تخت اُوِر
میری اَ خونه بیرون یه غمی توو مَردمِ
به هیچ دردی نمیخوری بدت میاد از خودت
کسی ندونه میگه این آدم خُله
میرقصه جلو آینه سیاه مست و لِه
می‌خورم به قصدِ خودکشی مُدام
هفت هشت ساعت کُمام، بعد میگم کجام
رد شدم از ظرفیت مجاز
اَ تنها کسی که نترسیدم خداست
هر نیم ساعت حالم یه جور
می‌خوابم یه جور، بیدارم یه جور
انقد میخورم وایسم به زور
اینا بمونن و مُخای آکبندشون

[کورس – مهیار]
یه موقع هایی هست که دیگه خسته میشه روحم
سمتِ چپِ سینم یه چیزی شکسته تو من
بپرسین حالمو بازم دروغ بگم که خوبم
ولی بی رَمَق تر از همیشه تو کما ام روو تخت
بخیه خورده زانو هام به زمینِ سرد ببین
چی به روزم آوردن که راضی ام به همین که هست
هر روز آینه میبینتم رنگش میشه پریده تر
یه موقع هایی هست که شاید بشی شبیهِ من

[ورس دو – شایع]
شاید بشی شبیه من گاهی
سختیشو بدی اَ ریه ات پایین
منو همین وضعیت گایید
به مواد می ارزید سگِ بد حالی
میزنه مهتابی ، تو تاریکی ، تو فکرِ
این که این تنهایی جایِ کی توشه ؟
من و تو و چشایِ باز و نگاه ِ بیهوشت
لبم از دور چشاتو میبوسه
هنوزم همه چی توو همِ تو اتاقم
هنوزم ته میکشم حس میکنم تورو دارم
به زمین و زمان میکشم فحشِ مادر
تو مستی هم حتی نذاشتم جایِ تو بخوابن
اَ کُلِ هیکلم خوبه فقط حالِ وجدانم
زنده موندم توو مسیرِ لاک پشت وارم
اَ چشمِ خودم هزار بار افتادمُ
ایرانم هنوز با این که پاسپورت دارم
یه موقع هایی کجم و کوله
پوستِ گردنم نَسَخِ نفسِ توِ
من همون که حرف زد اَ دهنِ خودش
تو همون که تو بغلا بغلی شده
تا اینجاش رفت ، خب باقیشم می‌ره
ما که سِر شدیم بعد از این حالا هرچیِ
تا الان که هر جا راه داره رفتیمش
ولی خب یه موقع هایی مُخِِ درگیرِ

[کورس – مهیار]
یه موقع هایی هست که دیگه خسته میشه روحم
سمتِ چپِ سینم یه چیزی شکسته تو من
بپرسین حالمو بازم دروغ بگم که خوبم
ولی بی رَمَق تر از همیشه تو کما ام روو تخت
بخیه خورده زانو هام به زمینِ سرد ببین
چی به روزم آوردن که راضی ام به همین که هست
هر روز آینه میبینتم رنگش میشه پریده تر
یه موقع هایی هست که شاید بشی شبیهِ من