Ye Kari Kon

اومدم سِفت تَر از سنگ
میتونی مو بکن اَ من
یعنی گِل لَگد کردم اگه به زودی بیاد بهتر از من
منی که زندگیمو رو هرچی بستم
مهم‌ نی هرکی هستم
کُلام پَسِ معرکست
من
شاید خوب نشه نُمرم
ولی به این زودی وا بدم عمرا
هنوز راه میرم محکم
آلاخونِ کوچه هام پِی بُردن
لا شما هام من برای چی
لَنگرای تو گِل ، دلقکای سیرک
کَبکای تو برف ، کفترای جَلد
معطلای لوس با قَبقَبای سیر
دید گرفته اوضاع بیخ
خواب میره رویِ موزاییک
ازم پِرت شُدش چه روزایی
طول کشیدکه صاف بشه دوهزاریم
فهمیدم که باس بدواَمو بعد
از رو همه کنم بُلدُزرو رَد
از رو اینایی که قُد قُدنو حرف
اینایی که زدن چُس کُنرو برق
دیگه خوب نی حالم
لا این ورقه ها جون میدادم
همه چیمو پاش ریختم
من نَقد مینوشتم نِسیه گوش میدادن
تهش گلیممو آب برد
گوشه خونه خاک‌خورد
منتظر که بگیره یه کار بیخ
چقده زود رفت همه چی به باد مُفت
منو سگ دو تو دِله بازار
منو خشابای کِلوبازام
یروزی میرسه که برا دیدنم صفِ
الانمو نبین کثافته رو لباسام
یروز نتیجه میده این بیداریا
شل میشه رومون میخ دیواریا
یروزی که اوضام خوبه
خالی میشن همه زیر سیگاریا
بذا بِرن
هر موقعی که خواستن
بذا بِرن
میان همه دست از پا دراز تر
بذا بِرن
بذا بزنن هر حرکتی خواستن
تهش من میبرم‌هر وَری وایسم
برید
هرموقعی که خواستید
بزنید
هر حرکتی داشتید
مارای تویِ آستین
اگه الان سنگینِ قدمام
واس روزیه که سر تیتره خبرام
اینا که جَوَّن ، چند سبایی هستن
تهش قطع میشن از ریشه این علفا
همه چیمو زدم زیر بغلِ زمان
حل میشه همش چی دیر ولی گذرا
شاید پیرباشم کناره بَچم
جمع کنم‌موهاشو زیرِ گُلِ سرا
شاید بگذره چندسال
ولی نشه هیچ عوض
پشت نویسای عکسات
بگه روزا رفتن از دست
شاید اونیم که پات موند
بره بشه خسته ازت
بشه بدتر از قبل ، همه چی یکاری کن حداقل
موندی پر‌کنه حسابتو چی
کشیدی دورت یه حساره کوچیک
دیدی میشه پول چرکای کف دست
میره همه مث هزاری تو جیب
بالاخره خودتی از یجایی به بعد
با یه گونی گل همه دهنارو ببند
رو زیرآبیا سیفونا رو بِکش
تو راهیارو تا یجایی ببر
بذا بِرن
کنارم هیچکسو نمیخواد دلم
بذا بِرن
بالاخره گیر میکنه کارشون به من