Yalnızlık

[Bölüm 1: Kıvanç Coşkun]
Geri dönmem, gözlerimde yaştın düşüyorsun
Çöllerimde yağmur üşüyordu
Acıktım aşka, haklı mı kaldı?
Yazık bu yaşta aklımı taktım
Başımda taçtın, tahtı bıraktım

Zaman verdim bu oyuna
Tavaf ettim yoluna
Zarar biçtim uğruna
Ne uğruna, ne uğruna?

Yine geri dönsem
Bedenimi örtsen
Soğuğu ördün sen
Beni gömdüysen üzülmem

Elinde sonunda, yanımda yine

[Nakarat: Kıvanç Coşkun]
Hep yalnızlık, yalnızlık, yalnızlık
Bir yanlışlık var bu oyunda
Koynumda yılanlarla bir yalan
Yaşanmaz bir gün daha

Hep yalnızlık, yalnızlık, yalnızlık
Bir yanlışlık var bu oyunda
Koynumda yılanlarla bir yalan
Yaşanmaz bir gün daha

[Bölüm 2: Sehabe]
Yalnızlık, yine gündem oldu
Yarını ararken dünden olduk
Küllerimin dağılır dumanı
Ben kalbine taht değil, gecekondu kurarım
Çırpınan kalbe değmemek mi?
İnsanlığın en büyük suçu; sevmemektir
Ama hafıza silerken beni bilgi vermiyordu
Artık pişmanlığınızla falan da ilgilenmiyorum
Anlamıyorum insanlarda neden bu rahatlık
Benim umudum gökyüzüydü ama yağmur olup aktı
Şimdi geride kalanları bir de her şeyi abarttım
Ve tatlım, yetmedi bak kafamı da attım

Geçmişe de bakıyorum hep bir umut vardı
Biz, diz kapağı kabuk tutan çocuklardık
Şimdi güvercin olsan da bur'da bozulur kanadın
Biz de bir kedinin patisinde huzuru aradık

[Nakarat: Kıvanç Coşkun]
Hep yalnızlık, yalnızlık, yalnızlık
Bir yanlışlık var bu oyunda
Koynumda yılanlarla bir yalan
Yaşanmaz bir gün daha

Hep yalnızlık, yalnızlık, yalnızlık
Bir yanlışlık var bu oyunda
Koynumda yılanlarla bir yalan
Yaşanmaz bir gün daha