Ya Esef

[Verse]
Ekmek arası insan rengi yedim
Defalarca içime sinmediler kustum dünyanın suratına
Carpık avratların gölgesi ezilir altımda
Varsa bir iki dost vardır yanımda yöremde

An olur susmak icap eder edebsiz ağzıma
Bir adam gelir geçer soyun giyin biter
Sade bizim bildiğimiz formül bazında
Tırnak aralarında birikir envai renkler

Anama kuzu bababın kızı olmadım maalesef
Kopardım ipimi savruldum estağfurullah ya esef
Ibtida zulmetken marsı kirlet
Şimdi hem günüm hem gecem cinayet cinnet

Şifa senden evliya kes al solum kangren
Tiksiniyorum dokunduğum ağzınla izmaritlеrden
Elde bir gerçеk yok küllü uyduruk hiç
Var yok demeden harcandım gayri boş içim

[Nakarat]
Belki hayalimiz yokuz yarımız açken
Belki diğer yarımız tokuz
Sanki tabiri sonsuz aynanın sırrı
Renksiz resimlerde renksiz pozuz

Uzun yazılar uzun geceler gereksiz stresler
Hırpalıyor sevimsiz kimyamı
Esrarengiz eller elbiseler sarmalıyor şemalsiz
Gudubet endamı