Wieśniacze życie

W groty lesistej otulon ciszę
O kłamny świat nie troszczę się
Gdy chłodem letnim wietrzyk tchnie
Gdy topól liście z lekka kołysze

Z łagodnym szmerem fale się toczą
Brzeg szmaragdową czarą lśni
W pucharkach srebrnych dając mi
Wodę bez zdrady - jasną, przeźroczą

O, ty! Zgryzoty nie skryte chmurą
Wieśniacze życie
O, ty! Przetkana cierniem sowicie
Królów purpuro

Przechodzącemu wśród łąk poecie
Kobierca ściele barwną błoń
Zielona Flory hojnej dłoń -
Misternie tkaną w wiosenne kwiecie

Zbłąkany w leśnych ciеń wirydarzy
Wsłuchany w dźwięk ptaszęcych pień
Na dworski świat - nikły jak cień -
Patrzę z uśmiechеm pogodnym w twarzy

O, ty! Zgryzoty nie skryte chmurą
Wieśniacze życie
O, ty! Przetkana cierniem sowicie
Królów purpuro (...)