WHERE YOU FROM

[Intro]
(Thailand's Most Blunted)

[Verse 1: Rhymekhamhaeng]
(มึงคนบ้านไหนวะ) รามคำแหง รู้จักเปล่า
กูจัดจ้านในย่านบางกะปิ กัดก้าน
กูพามาติดกับข้าว ยำปลาสลิด มาดกูหักหน้า
ต่อให้ไปไกลต่างถิ่นก็กลับบ้าน
ลาดพร้าว คลองตัน ศรีนครินทร์ มหาชัย
ถ้ามึงพร้อมก็ลองกัน เดี๋ยวกูนั่งวินไปจับใบ
Flow เรือแสนแสบ มึงไม่ชินระดับไมค์
10240 แล้วกูต้องพิมพ์รหัสไป
มึงคนบ้านไหนวะ

[Verse 2: อารมณ์]
ที่พี่พูดก็ว่าได้
เมื่อกี้ก็ภาคกลาง คราวนี้มาต่อที่ภาคใต้
กระชากไส้เด็กหลอดไฟ น้ำมียาสังหารยุง
กูทราบถ้ามีเดี่ยว ก็คงเกี่ยวกับหนังลุง
จับขังคุณไปลอยเรือตอนที่สารทเดือนสิบ
เดินติด ระวังมะพร้าวที่ลิงเก็บ เบือนบิด
จนมันห้าว แล้วเสือกเข้าไปชิงเปรต
ประมาทแค่ 14 พนันโดนเด็กสลัมมายิงเก็บ (Uh)
มึงคนบ้านไหนนิ

[Verse 3: Bbreezy]
ก็ภาคกลาง
แต่บางนามีตราดต่อหลัง หักออกขวาขึ้นกาญจนา
ก็พากันมาตามที่ทางบอกหลา ชานชาลา
ก่อนขบวนสุดท้าย รบกวนคุณย้ายไปที่ทางออก 3
มลพิษหมอกหนา ทำเอาควันหาย
ลากไถไปจูงจมูก แม้ลุงยังอยู่ ก็ตู่ที่เป็นผู้หญิงพันธุ์สายหน้าใส
ไม่ใช่ลิซ่าที่แพร่กระสากระสนว่าหน้าไหน
มึงคนบ้านไหนวะ

[Verse 4: Esqilice]
Yeah! มาจากสายไหม มึงรู้กูเด็กชานเมือง
ประหยัดสตางค์แต่ใช้่สะเก็ดไรม์เปลือง
น้ำตาลเคี่ยวมันหวาน จนทำมึงเจ็บฟันไปเจ็ดวัน
กูขากเสลดแล้วให้มึงแผลนึง กูดับกระแสมึง
ตอนนี้กูมาบุกแสนแสบ ไม่ค่อยมีของเด็ด
แต่ตามสั่งอร่อยทุกซอกทุกมุมหรือตามตลาดก็ไหวนะ
มึงชอบให้กูไหลช่ะ มึงรู้แล้วว่ากูอยู่ไหน
ถ้าเกิดว่ามึงนั้นอยากรู้ไผเป็นไผ ah
มึงคนบ้านไหนวะ

[Verse 5: Xinho]
กูทักทายด้วย 52 อย่ามาเหนือเพราะกูอยู่ที่เชียงราย
ไม่ใช่ปืน กูเป่าว่ามึงเป็นปลายเทียน เตรียมตาย
เรียงรายมาให้กูปล้นแบบลำขนาดหนัก
และต้องขอโทษที แสนแสบแม่งมากับสัตว์ประหลาดว่ะ
ปาดมึง ไม่ต้องดูรถ ไม่สนว่าหน้าไหน
จับแม่งไถราก ไอ้ควายเกรียน มึงหายซ่า โซดาเทียม
มาแบบโจร เมียมึงโดนเด็กดอยฟันไปหลายท่า
ถ้าจะร้องขอชีวิต ขอถามว่า มึงคนที่ใด๋วะ

[Verse 6: H2o]
Ah จาก [?] ดงใหญ่
พวกมึงอาจงง กู [?] เหมือนชนไก่
กูปลงใส่ มึงมาดคือหมา กับทรงใหญ่
เป็นพระเอกมาออกโรงให้คนจำหรือคนไถ่
เหลือแต่ฟันบนแล้วมึงจะแปรงมาล่างไหน
ไม่ใช่ผัวแม่นาก แล้วยำทั้งชาตินี่มากไหม
นี่กะจะก้านคอ แต่เข้าหูมันก้านใส
กูว่าได้ทุกบรรทัดฐาน ภาษา [?] ว่าย่านไผ
แล้วพวกมึงบ้านใด๋อ่ะ

[Verse 7: JO$EPH]
ตะวันออกแต่เฉียงเหนือ บนเขียงเหลือ
กูซอยจุ๊แต่บ้างก็ยาเส้น มึงคลุกกัญชาเข้ม
จนอยากจะลุกมาฮาเล่นกันกลางซุ้มคณา
เหล้าขาวไปเขกกระบาล มึงเจอกูทุบกะลาเล่น
จากสารคาม กูสถานการณ์ [?]
Emcee แมงสะดิ้ง จิ้มเป็นซุปมะเขือเปาะ
แบบว่าคำกูเฉือนอย่างกับมีดไปเฉือนบาด
ได้โปรดอย่าถามว่าหน้ามึงเหมือนเบาะ เพราะคงต้องเฉือนปาก
รู้มึงคนบ้านไหนวะ

[Verse 8: Usadax]
UTT ถึงแสนแสบ จนพวกน้องๆ ต้องแขวนแบบ
Home boy รุ่นใหญ่
[?] ทำมึงเป็นผีมากราบ
กูปากเป็นศิลป์ มาสาดเป็นสีตรงฉาก
จนอยากจะหนีคมดาบไม่ผ่านสนิม
เห็นพวกมึงกร่างมาขิง เดี๋ยวได้หาย ได้ลับแล
ถ้าตัวมึงศักดิ์ใหญ่ ถลกหนังไปซับแกง
พาดหัวข่าวฉบับใหม่ เป็นเอกฉันท์เลยชัดเจน
จะอยู่เหนือหรืออยู่ใต้ก็ไม่ให้ค่ามึงสักแดง
มึงคนบ้านไหนวะ