Werter

[Tekst piosenki "Werter" ft. Gverilla]

[Refren: Gverilla]
W pełnej flaszce stanął czas
I kłuje coś w sercu
Zbyt łatwo zapomniał o nas świat
W tym bezbożnym miejscu, ooo
Kiedyś miałem kilka ważnych spraw
Dziś nie mam kompletnie niczego, ooo
Kiedy opuścisz ten senny bar
Ja odejdę na końcu sam w ciemność, ooo
W ciemność

[Zwrotka 1: Fabijański]
Rzecz się dzieje gdzieś na zakręcie
W sumie nie wiem gdzie konkretnie
Można by rzec, że
Tak mniej więcej między Paryżem, a Nieporętem
W opuszczonym zajeździe co się nazywa Eden
I jest niebеm dla kierowców w potrzebie
I w biеdzie
Pachnie tu seksem za bezcen
Ale on nie chce go więcej, bo się rozsiadł w bezsensie
Jak stary Werter
Na połamanym krześle rozkłada życie wieczne
Na czynniki pierwsze (I drugie i trzecie)
A gdy wyciąga jedną rękę po kieliszek Edeńskiej
To obie ma zajęte, bo drugą pisze wiersze (Z tym, że)
Wszystkie butelki są otwarte, ale pełne
A kartki szare i nietknięte
Na razie nosi się z zamiarem pióro mocząc w atramencie

[Refren: Gverilla]
W pełnej flaszce stanął czas
I kłuje coś w sercu
Zbyt łatwo zapomniał o nas świat
W tym bezbożnym miejscu, ooo
Kiedyś miałem kilka ważnych spraw
Dziś nie mam kompletnie niczego, ooo
Kiedy opuścisz ten senny bar
Ja odejdę na końcu sam w ciemność, ooo
W ciemność

[Zwrotka 2: Fabijański]
Jego myśli są zimne i ciężkie jak posąg
Chciałby iść gdzieś, ale nie ma dokąd
Chciałby istnieć, ale nie ma po co
Chciałby komuś to wykrzyczeć, ale nie ma tu nikogo
Nie ma tu nikogo, kto chciałby go usłyszeć
Pokiwać głową, podzielić ciszę przez słowo
A krzyk przez słowotok, złe dni dzielić nocą
A sny spełniać po to, żeby móc dać jej oczom
Chociaż jeden byle uśmiech
Niby nietrudne, ale już przestał to umieć
I tak ogólnie go to nie interesuje w ogóle
Ludzie go traktowali jak instrument, spalili jak gumę
I zużyli jak Durex, a on ma swoją dumę
Więc podziękował nieczule, dał triumfalny piruet
Siadł na dupie jak krupier, z hukiem przyjął kulkę jak ulgę

[Outro: Gverilla, Fabijański]
W pełnej flaszce stanął czas
Przez szeroko drzwi otwarte
Światło rzuca się na kartkę
Litery gęsto tkane
Jakby wytańczył je Fred Astair
Wszystko w nawiasie
Swoją prawdę wziął pod maskę
"Pocałujcie mnie w porażkę i weźcie po flaszce"