Weet je nog

Vroeger toen ik klein was, moest ik vaak
Met mn moeder mee de stad in naar een stoffenzaak
Het duurde uren, ik verveelde me kapot
Terwijl ze uitgebreid naar dat ene stofje zocht

Maar het was een lekker soort verveling, ik speelde graag alleen
Ik hoefde niks te doen en ik hoefde nergens heen
Todat zij me riep
"clau, wil jij wat voor me doen"
Knoopjes zoeken in die ene kleur groen

Ik hoor nog hoe je zei
Doe er nog maar twee knoopjes bij
Want al naai ik me rot
Alles wat het doet kan kapot
Ik hoor nog
Ik zie nog
Ik weet nog

Toen leek het ook nog gewoon of alles bleef
Zoals het was, dat iedereen voor altijd leeft
En dat de tijd nooit op kon, daarvoor was er veel te veel
Urenvol gehang en oneindige verveel
En ik dacht ook nog dat hele erge pijn
Altijd zoals dat goed in je knie zou zijn
Waar zij, omdat je broek kapot was gegaan, een appeltje op had gedaan

Ik hoor nog hoe je zei
Kus d'r op dan is het is voorbij
Mama maakt je broek toch
Alles wat het doet kan kapot
Ik hoor nog
Ik zie nog
Ik weet nog

Maar nu ik in de schappen zoek
Een knoop voor aan mn spijkerbroek
Weet ik hoe het is
Dat we allemaal blootstaan
Allé, dat moeders ook doodgaan
En hoe ik je mis, nu alweer

Ik hoor nog hoe je zei
Nu doe ik het nog, maar straks jij
Kijk maar mee, let goed op
Want alles wat het doet kan kapot
En ik wou dat ik toen
Begrepen had wat ik nu moet doen
Ik hoor nog
Ik zie nog
Ik weet nog
Alles wat het doet kan kapot
Alles wat het doet kan kapot
Alles wat het doet kan kapot
...
Alles wat het doet kan kapot