Daniël Lohues
Daniël Lohues
Daniël Lohues
Daniël Lohues
Daniël Lohues
Daniël Lohues
Daniël Lohues
Daniël Lohues
Daniël Lohues
Daniël Lohues
Daniël Lohues
Daniël Lohues
Daniël Lohues
Daniël Lohues
Probeerde te vergeten
'n Aparte vrouw
Mar dat wol niet best lukken
't Leup wat uut de klauwen
Kameraod had 't wel deur
Hoe deur as ik der zat
Ik zee: "Ik kan heur niet vergeten
Hij zee- wat hij absoluut goed had -:
"Wat niet kan, is nooit gebeurd"
Toen gung ik verder
Gien tied meer veur sneu wark
Toen wol ik van slap en muu
Terug naor klaor en stark
Ik keek achterumme
Naor wat wel goed was gaon
En schreef mij op de muure
Zoda 'k 't elke dag zag staon
Wat niet kan, is nooit gebeurd
En as ik der ben
Daor waor ik wul wezen
Zal ik dizze zinne
An miender kinder laoten lezen
As zij ooit kommen te staon
In zo'n slof, diep, donker gat
Dat ze dan tenminste weten
Waor ik ok zoveul an heb had
Wat niet kan, is nooit gebeurd