Wasabi - Beyhude

(Verse 1)        Cehennem denilen yere akbilimi basacağım
Babamın bana söylediği tüm engelleri aşacağım
Annemle melek olup tüm yıldızlara koşacağım
Marketten sakız çalmıştım devam mı kötülüğe (devam)

Sorun ne kadar işimiz olur güzel yalanlarınızla
Durmaz artık Memlekette gülen kanadı kırık karga
Güvercinle mesajlaşırken olduk uçamaz kanarya
Bugün kitap okuyamaz olduk gören devrim sanar

Zorluklarla başa çıktım kolaya alıştırma beni
Vurup kırdım gerektiğinde kırdım yancı kahpeleri
Ne farkederiz kanka ya siyahız ya beyazız
Yaptığınız doğru yanlış anca tırnak pisliğisiniz

(HOOK) x2
Tüm uğraşlar Beyhude (Beyhude)
Hayatım Beyhude (Beyhude)
Döktüklerim Beyhude
Kırdıklarım Beyhude
İnsanlar Beyhude (Beyhude)

(Verse 2)
Atalarım denediler bel altından vurulmamayı Okulları sevmezdim hiç her gün arka sıradaydım
Varoşlarda kalem kağıt keser süpürür gezerim Tek başına yetmezsin gelsin senin feriştahın

Güzel ülkemizin hali vahim her şey ortada
Apaçık çocuk cinayetleri vurulduk 2 tastan
Yaşamak ölmek kadarsa vururum biter palavra vururum biter yalan vururuz biter dünya

Bir kuş gibi geçti gitti ailem gözüm kan deresi
Çağlar derem ağlamaktan gözüme kaçar kirpiklerim
Anne lütfen gitme derken arkadan bir kahpe gelir
Anca bu kadar acı verirdi kırık kalbin inlemesi

Ölüler bile yalnız bırakır beni kaderim buymuş
Niteliğimle yosun tutmuş sıkışıp kalmış gibiyim
Gecenin bir vaktinde kolpaya uğrayan bendim
İçtiğiniz sudan iyi olur benim dipsiz kuyum

Arkadaşlarım kötüydü istediğimi yapamazdım
Belki bir yol bulurum diye bir umutla kuyumu kazdım
Küçüklüğüme dönmek isterdim o zaman yaram azdı
Ve emin olun zihnim onlardan bile yaramazdı

Zamanla para kazandım artık gömleğim ketenden
Yalnız yoksul çocuğa var mı deva bu derdine
Hasta oldu psikolojim hasta oldu tüm bedenler
Bir defa olsun yüzüme gül seni lanet felek

Aniden kriz geçirip dostlarımı patakladım
Aynı günün akşamında sessiz banyoda ağladım
Gerektiğinde kör kaldım gerekti susuz kaldım
Varoşun dibinden gelen bir ufukta paslandım

Lise hayatına başladım işte bu hayalimdi
Labirentlerden korkmazdım ergen bir yetişkindim
Özür dilemek istemiştim ona da izin vermediler
Anladım ki kötüye alışmanın vakti geldi

Yazarken ağlıyordum kendimi tutamıyordum
Dalga geçiyorlardı (Bu velet yine ağlıyor)
Kimse bilmezdi ben ailem için yapıyordum
Kalemler bile yorulmuştu süpürdüm son silgi tozumu

Her şey düzeliyordu tekrar kırık cama bastım
Sokaklarda yaşadım bundan melankolik yaptım
Sadece kitap okurdum başka bi bok bilmezdim
Paramız yoktu bundan boşa defter karalamadım

(HOOK)