Βραχυκύκλωμα (Braxikikloma)

Μετά τη Νόσο

Ακόμα κολλημένος ωστόσο

Άμα δε φύγω, θα με καταπιούν οι τοίχοι
Είμαι κλεισμένος μες στο σπίτι κι αυτοί λένε «έχει ξεφύγει»
Κατάφερα να βάλω καρδιά και μυαλό στο ζύγι
Μα δεν παίζει ισορροπία, το ένα από τα δύο με πνίγει

Και θα φύγει ή θα το κάψω προτού να με καταστρέψει
Αν σου πάρουν το κεφάλι, πόσο νόημα θα΄χει η στέψη;
Δεν ήταν ποτέ μπλεγμένοι, μες στο νου τους τα χουν μπλέξει
Ήρθα να ματώσω την ψυχή μου, ήρθε για να παίξει

Είμαι ο αμήχανος ανάμεσα στους άνετους
Ακούω τους ανθρώπους μου, συμβουλεύουν τους πελάτες τους
Ψάχνω την άκρη μου, ψάχνουν στα τηλ. να βρουν τις άκρες τους
Κι ας είμαι σκοτάδι, γίνομαι φως αν οι δικοί μου έχουν τις μαύρες τους

Σε δίδαξε η ζωή στα πιο δύσβατα μονοπάτια της
Σε κάθε στραβοπάτημα σου χάριζε σημάδια της
Τα βλέπεις μα θυμάσαι όλα τα χάδια της
Μαθαίνεις να εκτιμάς όσα δε βλέπουνε, την τέχνη και τα μάτια της

Γράφω για τα αναμμένα φώτα που βλέπεις από το δρόμο στα παράθυρα
Ενώ γυρνάς πίτα Σάββατο
Την ίδια ώρα που βγάζουν μια μάνα απ’την κατάληψη
Σε μια γειτονιά που βαφτίσαν άβατο

Κι ο γιος της γαντζωμένος απ’τα ρούχα της με φόβο
Κι ο μπάτσος από πίσω τους με το χέρι του στ’όπλο
Και δυο τετράγωνα πιο πάνω, η πρέζα κόβει βόλτες
Κι εκτός απ’αυτούς που λες τρομοκράτες, όλοι οι άλλοι κάνουνε μόκο

Με λόγο και στόχο από την αρχή μέχρι τα τέρματα
Κι αφού οι οθόνες μας ποτίζουν ψέμματα
Έφτιαξα την αλήθεια μου για να μπορώ να στέκομαι
ΔΕ ΛΥΓΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΟΔΙΑ, ΑΣ ΤΑ ΣΠΑΣΟΥΝ ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΔΟΥΝ ΝΑ ΠΕΦΤΟΥΜΕ

Κάνω ραπ μες στην Αθήνα και δε ντρέπομαι
Αλήθεια, απορείς ακόμα ποια είναι η διαφορά μας;
Φυτεύω το σπόρο στο σπόρο μέσα στον τόπο που όλα μαραίνονται
Να ψάξει όσα δε βρήκε η γενιά μας

Δε βγαίνω από την πρίζα με τίποτα
Είμαι ένα βήμα πριν από το βραχυκύκλωμα
Με μία πέτρα στα χέρια μετά το σύνθημα
Και τη φωτιά στο νου μου πριν έρθει το ηλιοβασίλεμα

Είπα δε βγαίνω από την πρίζα με τίποτα
Είμαι ένα βήμα πριν από το βραχυκύκλωμα
Μάθαμε μόνοι εναντίον τους
Με μόνο σκοπό όσοι κάψαν το χθες μας να φοβούνται κάθε σήμερα

Πάρε τη θέση μου, έχω να διανύσω δρόμο
Πριόνια για το θρόνο και κουπλέ για κανά χρόνο
Είδα στα μάτια τους το φθόνο κι ας κρατούσανε τους τύπους
Έχω δει τι κάνουν έξω και τι γράφουν στα σιντί τους

Δεν τους παίρνει, κάνω το μαλάκα καλά
Κι όταν τ’ανοίξω θα τους βγάλω διπλά γι’αυτό δεν ανοίγονται
Η ειλικρίνεια κι ο σεβασμός δεν κρύβονται
Κι όσο και να τα λέτε δε με πείθετε, συγγνώμη

Κάθε δέκα αυθεντικοί, δεκάδες κλώνοι
Κάθε μέρα μουσική γι’αυτό αντέχω και δε μου’χει στρίψει ακόμη
Μεθύσαμε την πόλη και μας ξέρασε
Σε υπόγεια και ταράτσες να χορεύουμε όταν κοιμούνται όλοι

Άδειαζα το πορτοφόλι να γεμίσω το κεφάλι μου
Να μη σκέφτομαι, να χάνομαι στη ζάλη μου
Όταν ξυπνούσα, με πλακώνανε τα βάρη μου
Τι συμβουλή να’χω να δώσω παλικάρι μου;

Προσέχω να μην τα λουστεί κανείς
Διαχωρίζω το εγώ από το εμείς για το καλό τους
Μα δεν ξεχνάω τους ανθρώπους
Που περπάτησαν μαζί μου στο δρόμο μου σαν να ήτανε δικός τους

Αυτά από μένα, σήμερα τους τα είπα μπερδεμένα
Μα έπρεπε με κάποιο τρόπο να μ’αδειάσω
Δε σηκώνω τυχαία το βλέμμα
Αν με δεις να το κοιτάζω, πάει να πει πως έχω τρόπο να το πιάσω

Δε βγαίνω από την πρίζα με τίποτα
Είμαι ένα βήμα πριν από το βραχυκύκλωμα
Με μία πέτρα στα χέρια μετά το σύνθημα
Και τη φωτιά στο νου μου πριν έρθει το ηλιοβασίλεμα

Είπα δε βγαίνω από την πρίζα με τίποτα

Είμαι ένα βήμα πριν από το βραχυκύκλωμα
Μάθαμε μόνοι εναντίον τους
Με μόνο σκοπό όσοι κάψαν το χθες μας να φοβούνται κάθε σήμερα

Δε βγαίνω από την πρίζα με τίποτα
Είμαι ένα βήμα πριν από το βραχυκύκλωμα
Με μία πέτρα στα χέρια μετά το σύνθημα
Και τη φωτιά στο νου μου πριν έρθει το ηλιοβασίλεμα

Είπα δε βγαίνω από την πρίζα με τίποτα
Είμαι ένα βήμα πριν από το βραχυκύκλωμα
Μάθαμε μόνοι εναντίον τους
Με μόνο σκοπό όσοι κάψαν το χθες μας να φοβούνται κάθε σήμερα