ΒΟΥΛΩΣΕ TO!

Πόσο θέλεις αυτά που αγαπάς
Ποιους δικούς σου επιλέγεις κρατάς
Στην σελήνη ταξίδι για εμάς
Αυτό είναι αφιερωμένο στα παιδιά της γειτονιάς

Έτσι ήταν απο πάντα και δεν άλλαξε ποτέ όσο κι αν βάραιναν το φορτίο στην βάρκα
Στη μέση του πολέμου ναυαγός και τα παιδιά μου λένε Μήτσο πάλι τράβα το στα άκρα
Πυροβολάμε τα μικρόφωνα σα να ήταν η τελευταία φορά που θα ρουφάγαμε ανάσα
Κι αν φωνάζω απ’ τη σκηνή, είναι γιατί θέλω να αφήσω κάτι πίσω πριν να μπω μέσα στην κάσα
Ποτέ δεν υπολόγισα το κόστος
Ποτέ δεν κοίταξα να φύγω πρώτος
Στη ρήξη παραμένω δυνατός για τους ανθρώπους μου, εκεί ποτέ σου να μην νιώθεις μόνος
Λυγίζαμε τα βράδια που δεν νιώθαμε καλά, κι η μουσική να μας κοιμίζει από συνήθεια
Βαδίζαμε σε δρόμους που δεν ξέραμε, και βγήκαμε από εκεί πιο δυνατοί χωρίς να πάρουμε βοήθεια
Τι μιλάς ρε , βούλωσε το
Αυτό εδώ δεν πουλιέται
Ότι κανείς θα κάνεις για σημερα, κι αύριο ποιος ξέρει το που θα τραβιέσαι
Που μιλάς ρε, ρύθμισε το
Οι ματιές συναντιούνται, Μίλαν από μόνες τους και δεν γαμιούντε όλοι εκείνοι που άσκησαν σε συγκροτήματα βέτο
Πατάω τριάντα και βλέπω καλά τι μου κάνει καλό και τι όχι
Τη ζωή μου κρατάω στα χέρια μου, ακονίζοντας την ξιφολόγχη
Κάθε μέρα παλεύω να βγει το φαΐ
Να πετύχουν οι στόχοι
Κάθε μέρα παλεύω να βγω καθαρός, μα το φάρμακο πες μου ποιος το χει
Όσο και να πιέζω το εγώ μου πάντα θα καλπάζει για να διαταράσσει το φιλήσυχο εαυτό μου, που δεν θέλησε ποτέ να συναρπάσει το υπόλοιπο μισο
Και τον μισώ όταν παριστάνει τον ανήξερο χαζό
Κι αν έφυγα που ξέρεις,μάλλον θα ‘ναι για καλό
Κι αν διάλεξα τον δύσκολο τον δρόμο είναι μαγκιά μου, που δεν δείλιασα απέναντι στο τέρας που με θέλει να υποτάσσομαι σ’ αυτό
Τι μιλάς ρε, βούλωσε το
Τι νομίζεις, θα μείνεις αόρατος
Αυτή εδώ είναι η ζωή μου μαλάκα κι ο τίτλος της αιχμη του δόρατος
Που μιλάς ρε, ρύθμισε το
Οι ματιές συναντιούνται, και φαίνονται οι άνθρωποι που έχουνε μπέσα
Και φαίνονται οι άνθρωποι που προσποιούνται

Πόσο θέλεις αυτά που αγαπάς
Ποιούς δικούς σου επιλέγεις κρατάς
Στην σελήνη ταξίδι για εμάς
Αυτό είναι αφιερωμένο στα παιδιά της γειτονιάς

Αυτό είναι το μύνημα μέσα από το καμίνι μας
Άκου τώρα τη δίνη μας
Να βγαίνει από τα χείλη μας
Αλλάζουν οι καιροί όπως αλλάζουν τα feelings μας
Αν δώσουμε τα χέρια πάντα τίμιοι στο ντίλι μας
Για αυτούς που ονομάστηκαν αδέρφια όχι φίλοι μας
Απελευθερώνεται στο μικρόφωνο το αγρίμι μας
Όσοι έφυγαν μένουνε πάντα στην μνήμη μας
Ο λόγος που καίει το φυτίλι μας
Σκάμε με καπέλα, τραγιάσκες κι ένα flow Peaky Blinders
Πυγμαχία πάνω σε ταράτσες
Ματωμένα μπαντάζ σαν street fighters
Μόνιμα μόνο μπροστά εθισμένοι σε αυτό, γεννημένοι σαν brawlers
Low life , low profile, all this time been lawless
Θα ‘μαι μπροστά της
Προστάτης
Διαβάτης
Μες στα μαγικά της μαθαίνω να ζω
Η μουσική μου
Μοιάζει διαφυγή μου
Κι απο το κελί μου παλεύω να βγω
Κάθε μέρα που με βρίσκω να παρασιτώ
Απ’ το παράθυρο να παρατηρώ
Κάθε νύχτα όλα λίμπα, φτιάχνω τη θηλιά μου και ακροβατώ
Αυτό σήμερα το γραφω,να σε αγγίξει
Πάρτο, αν είσαι κενος να σε γεμίσει
Κάντο μαγαζί ολοκαύτωμα να τρίζει
Πετά απο πάνω σου όλη τη θλίψη
Γίνε φωτιά, που τους θερίζει
Μια γροθιά, που τους τσακίζει
Κάνουμε ζημιά, τους αφυπνίζει
Με φράγκα και πλούτη κάνεις δεν το αγγίζει
Τι μιλάς ρε, βούλωσε το
Αυτό εδώ δεν πουλιέται
Defendemos a nuestros amigos, esta la barrio a la mi gente
Τι αγαπας ρε, ζύγισε το
Αυτό εδώ δεν πατιέται
Ένα κεφάλι γεμάτο μαυρίλες κι αυτή τη μπιταρα που δεν κρατιέται

Πόσο θέλεις αυτά που αγαπάς
Ποιούς δικούς σου επιλέγεις κρατάς
Στην σελήνη ταξίδι για εμάς
Αυτό είναι αφιερωμένο στα παιδιά της γειτονιάς