VII. próżnia

Dryfuję w swych myślach, otacza mnie pustka i bezdenna cisza
Ogarnia mnie spokój, który łatwo zobaczyć w moich cholernie zwężonych źrenicach
Chodź ze mną, leć ze mną - jak wolny ptak w przestworza
Doświadczysz stanu, którego nie opiszą słowa
Wyblakłe kolory powoli zyskują barwę
Coraz szybciej tracę kontrolę nad swoim ciałem
Nie chcę czuć nic, nie chcę więcej myśleć o tym
Co nastąpi kiedy wszystko już wróci do normy

[Ref. x2]
Nie obchodzi mnie już marna rzeczywistość wokół
Wszystko utonęło w rozrzedzonej chmurze opium
Ciemnobrązowy proch kusi swoją barwą
Wzniecam płomień, wciągam dym i spadam na dno

Nie ma mnie już w poprzedniej formie i znaczeniu
Na krótką chwilę zostawiłem z tyłu cały świat
Chciałbym na wieczność pozostać w tym ukojeniu
I nie martwić się już więcej bilansem zysków i strat
Otoczony dźwiękiem, wznoszę się coraz wyżej
Chociaż czuję, że straciłem pierwszą część swoich skrzydeł
Przyspiesza czas, dostrzegam to w swoich ruchach
Wszystko zniknęło, pozostała tylko próżnia

Tekst i adnotacje na Rap Genius Polska