Verne Sınırı ve Aylan

Varlığa karşı hak edinmek için
Yaşamak ve konuşmak için
Ve hepsinden öte
Bu dünyaya dair hayaller kurabilmeyi unutmamak için

Bazen istemsizce düşünmeden ölmek demek kader
Karın dileğinde ölmek mi ?
Beden için,maden !
Söküp alın ruhumdan eğer muhtacıysa emeğin
Ne masum kanı dökülsün ne hissetmesin gerçeği
Utanmalı insanoğlu,nefesinde boğulmalı
Sokaklarda ruhu olup gökyüzüne sarılmalı
Raks edince kurtulmuyor umutlarım
Bir çare ömre dalgayım portresiyim kıyıların
Gönülden kopunca gözlerimin son hırkası
Umudumuz utanç olup sorguluyordu varlığı
Yarınla yürümek
Evrene imzadır
Kalemlerin dili olsa mürekkepe tutsaktır
Seninle yaşamak mı ? Dünya için ölmek
Atmosferi süslerken 7 renge dönmek
Okuduğun ilk şiirin satırlarına binmek
Ve inancının sorgusuna biat edip sönmek

Sınırlardan
Beslendim umutla
Kumsalda sonumla

Aptallığın tanımıyız
Chaplin'in konuğuyuz
İçimizde sakladığımız diktatörün oyunuyuz
Hayallerin çocuğu
Kışın acı soğuyuz
Beklediğimiz sevgi için ölümüne sorumluyuz
Sınırında Verne’in tüm hayallerim bitti
Ben ismimle yaşasam da dileğimle öldüm
Kapitalin kanadından karalanıp düşünce
Sen haberlerde vicdanına nasıl dönüp güldün
Odamdaki havanın karartısıydı Beirut
Ne görmekte gözlerim ne yaşamakta ruhum
Fazileti arzulayan koltuk içine doğmuşken
Erkliğine adaleti getirmek mi suçtu
Usanmışlık evresinin kaygısıydı gelecek
Barış kadar imkansız hayallerim bitecek
Her dörtlükteki kahramanım Koş Er Nemeçsek !
Savaşılan her doğrunun izleriydi kelepçe