Vasilissis

[Verse 1]
«Πέννυ,», μου λένε «να ξες, στη ζωή με το άγχος τα πάτε περίφημα
Πρόσεχε μόνη εκεί που γυρνάς μές στο βράδυ, θα γίνει δυστύχημα»
Με τον στίχο μες στην καραντίνα τα βρήκαμε φουλ λες και ήταν ατύχημα
Μα κάποιοι νομίζουν θα λήξει και πάλι αυτο κλασικά μ' ένα τίμημα
Θα γράφω για αυτά που τα σκέφτεσαι οταν γυρίζεις από Βασιλίσσης
Θα γράψω για 'κείνες που μόνες με αγώνα αλλάξαν ετών συνειδήσεις
Δεν πιστεύω ούτε τα μισά, πόσο μάλλον αυτά που ακούς στις ειδήσεις
Για τον σεβασμό θέλει κόπο και ιδρώτα

[Verse 2]
Σ' έναν κόσμο που μόνο σαπίζει έχω ανθρώπους που λέω οικογένεια
Τελειώσανε τρόποι, χαμόγελα και να μη μιλήσω για ευγένεια
Το πρόβλημα είναι σοβαρό όταν κάποιοι δεν παίρνουν σωστή καλλιέργεια
Μέσα στη ζωή θα κάνουμε πάντα αυτό που αγαπάμε μ' ενέργεια
Μάλλον το '20 έκλεισα αυλαία μυρίζοντας, πλέον, γυναικεία
Οργισμένες φωνές των αιώνων, μες στο DNA η βία
Δε με νοιάζει τι λέγαν ποτέ μου, δε με νοιάζει τι λέν' τα βιβλία
Δεν το 'χω πολυ να τα δίνω σε ανθρώπους που εν τέλει δεν άξιζαν μια
Τον στίχο ρωτάει ο χαζούλης αν όντως τον έγραψα πίνοντας μόνη μου
Το rap κατοικεί στο μυαλό, στην ψυχή, πλέον και στο πνευμόνι μου
Τραγουδάνε το ραπ δυνατά, αντηχεί μες στην πόλη, μ' ακούν στο σαλόνι μου
Τραγουδάνε το ραπ δυνατά, αντηχεί μες στην πόλη, μ' ακούν στο σαλόνι μου
Δε με αγχώνει ο πάτος κι αν βρεθώ χαμηλά θα χαθώ εναντίον τους
Θα με νιώθουν σαν ήχο στο βάθος ή θα μ' ακούν στα ηχεία τους
Δε θα γίνω ποτέ μου η λεία τους, δεν ανήκω εγώ στην πατρίδα τους
Τονταρό, η βρωμιά μας ανήκει, Σαλονίκη, η βροχή σου ανήκει
Κι η ώρα περνάει, ξεροκέφαλη, πάντα πονάνε οι πράξεις μου
Το beat μου τα σκάει, με κρίνω και πάλι μαθαίνω απ' τα λάθη μου
Δεν ακούω όταν μιλάς, συμβουλή δε μου πάει, μετά σκάω μόνο για πάρτη μου
Την ακούω πονάει, δεν έχει να φάει, συσσωρεύω οργή στο κεφάλι μου
Τι κι αν έχουν περάσει χειμώνες, το ποτό μου ήταν πάντα κανόνες τους
Όλο μας λένε πως κάποιος δε φταίει και μάλλον πεθαίνουνε μόνες τους
Μένουν για πάντα οι κολόνιες τους, μαθαίνω καλα απ' τα κόλπα τους
Ένα-δύο ραπ, δύο-τρία και, γυναικείο ραπ, δύο-τρία και
Κοίτα με καλά, ρε, όταν σου μιλάω, δε θέλω να χάνεις, ρε, λέξη να
Άκου καλά για να δεις πώς το σκάω, μ' εσάς ούτε μία, ρε, σχέση, μα
Ρισκάρω τα πάντα για αυτούς που αγαπάω να ακούνε τα κάστρα καλύτερα
Έρχονται για τα απίστευτα, τους δίνουν εν τέλει τα λίγα μα

[Chorus]
Σκέψου από μέσα σου τα κουπλέ
Κάνε τα όλα σαν να 'σουν άλλη
Γεννημένη με το πλατινέ
Η οργή φωτια, μα θα 'ρθει και άλλη

[Chorus]
Σκέψου από μέσα σου τα κουπλέ
Κάνε τα όλα σαν να 'σουν άλλη
Γεννημένη με το πλατινέ
Η οργή φωτια, μα θα 'ρθει και άλλη

[Outro]
Φράουλες από φτωχό μπαχτσέ, αναμνήσεις με χτυπάν και πάλι
Δεν τα πήγαινα καλά ποτέ, μα και να πεθάνω θα ανέβω πάλι