V4 Vevilos

[Verse]
“Αχ και να ‘τανε τούτη την ώρα να σε δω
Να ‘χεις και συ στο χέρι λάβαρο ανοιγμένο
Αχ να λες το ίδιο το τραγούδι το γλυκό
Και ‘γω κοντά σου να θωρώ και να σωπαίνω”
Είμαι ο Θανάσης κι ορίστε οι ατάλαντοί μου στίχοι
Μα ‘γω δεν είμαι ποιητής, με λένε αετονύχη
Είμαι Βέβηλος, Βέβαιος, Βάνδαλος, Βάσιμος
Βύθιος, Βρώμικος, Βίαιος, Βλάσφημος
Μπορώ και βελτιώνομαι για κάποιους και για μένα
Προσαρμόζομαι, μα δεν αλλάζω για κανέναν
Δε φοβάμαι γιατί στο φόβο μας ποντάρουνε
Είμαι Βατός και Βλάξ μα δε με κουμαντάρουνε
Βασίζομαι σ' εκείνους που το βουλώνουν
Τα παλικάρια τα καλά σύντροφοι τα σκοτώνουν
Βρωμίζομαι συνέχεια κι αυτό επιλογή μου
Δε βολεύομαι και δίνω τρόπο στην οργή μου
Είμαι ο Θανάσης Bαρετός μες στα υπόγεια μου
Μα αν καταλάβεις τη σιωπή μου, νιώθεις και τα λόγια μου
Είμαι Βαλτώδης, Βελτιόδοξος και Βαρεμένος
Λίγο Βιτσιόζος, Βαρυλάτης και Βλαμμένος
Είμαι Βρωμόστομος και Βλαβερός κι αυτά τους κακοφαίνονται
Σου μίλησα γι’ αγάπη, που το σιχαίνονται
Βαριοκοιμάμαι εδώ κι εκεί δεν υποφέρομαι
Πάντα μαζί σου όμως ξυπνάω και το χαίρομαι

“Αχ καλώς να 'ρθούνε τα μαντάτα τα πικρά
Έτσι κι αλλιώς εγώ καιρό τα περιμένω
Κλείσαν οι πόρτες μπρος τα μάτια σου οι βαριές
Και σ' έδιωξαν να πας μακριά σε τόπο ξένο”
Μα ένα βράδυ θα πάρω τα καλύτερα δαιμόνια μου
Και θα ‘ρθω να σε κλέψω στα παντελόνια μου
Γιατί είμαι Βέβαιος στο τέλος πως θα ‘ναι όλα καλά
Γιατί αν δεν είναι δε θα ‘ναι τέλος έτσι απλά
Βαριανασαίνω γιατί πνίγομαι απ’ τα χημικά τους
Γιατί τα πρόσωπα πια χάνονται κάτω απ' το make up τους
Γιατί τ' όνειρο τελείωσε κι αυτοί κοιμούνται ακόμα
Ενώ τ' αυτιά τους έχουν τοίχους και οι τοίχοι στόμα
Βρήκα μαστούρα να σου μοιάζει στα βαθιά ξοδέματα
Τα παραμύθια ευτυχώς δεν είναι ψέματα
Είμαστε παράνομοι κι αυτό τους εκνευρίζει
Που όλη μας η αγάπη την κάμερα γεμίζει
Είμαι ο Θανάσης, Bαρετός μέσα στους τοίχους μου
Μα αν καταλάβεις τη σιωπή μου νιώθεις και τους στίχους μου
Βελονιάζω το σώμα μου ακόμα με στιγμές
Κι είπα να σου χαρίσω τ' αύριο αν δε κοιτάς το χτες
Αγκάλιασέ με και κόλλα τα σπασμένα που ‘χω μέσα μου
Το πείσμα, το θύμο μου και τη μπέσα μου
Τη μοναξιά και τα τραγούδια που δε διάβηκα
Είμαι ο Θανάσης, υστερόγραφο, χάρηκα

“Αχ και να ‘τανε τούτη την ώρα να σε δω
Να ‘χεις και συ στο χέρι λάβαρο ανοιγμένο
Αχ να λες το ίδιο το τραγούδι το γλυκό
Και ‘γω κοντά σου να θωρώ και να σωπαίνω”