Umutsuz Ev Çocukları

Denizdeki suyu
Yangınlara taşıdım
Amaçsız olmama rağmen
Haddinden uzun yaşadım

Kimi dövdüm kimi sevdim
Kimden büyük dayak yedim
Otobüs bekler gibi
Senden haber bekledim

Ne uyudum ne konuştum
Azcık yemek yedim
Annemin karnındayken
Tekme atmayı öğrendim

Kötü insan olmayı
O zaman benimsedim
Mesela duştan sonra
Tekrar bahçeye indim

Nefes alamadım değil
Pek heves alamadım
Çok yıldır evdeydim
Büyük adam olamadım

Dün gece uyurken
Rüyamda kördüm
Tеlefonu unuttum diye
O kadar yolu geri döndüm

Duvarların arkası çimеn değil
Pastamdan çıkan bugün ne yazık ki dansöz değil
Çok yalnızdım sıkıldım biraz da gerildim
Yoldan geçen insana, benim olur musun dedim

Acı çekmek tatlıdır, biber daha tatlıdır
Ne yazık ki umutlarım
Dün kalkan uçaktadır

Fırından ekmek aldım
Yolda birazını yedim
Bağımlıkları bitirdim, bir tek seni yenemedim

Bugün aynaya baktım
Suratımı beğenmedim
Makyaj çantası buldum
İntihar süsü verdim

Herkes yas tutar sandım
Hiç kimse üzülmedi
O sıra herkesin aklı
Ülke gündemindeydi