Uçurum Hayat

[Verse 1: Raffine]
Dinmeliydi sızım hüzün oğlum keder kızım
Ben yazmadım okuduğum alın yazımdan bir kısım
Alıntı yaptım tanrım kızmasın ağlarım bir şarkı
Etkisiyle ansızın bu kalabalıkta yalnızım

Kes dedim çok konuşan anılara
Hep karanlık gördü gözüm alışık değil aydınlığa
Sen kimsin ki beni tanıştırdın ışığa
Rast gelmez işin benim rengim kara

Bıkmadım hatalarımdan her gün aynı yanlışımla
Uyandım ve sürdüm hayatımı ne bayat mı ?
Benim için hayattı susamadım bir türlü
Kurumuş ağzım açık kaldı oğlum boy attı

Adım atmaktan yorgun ayaklarım kanım
Donmuş gibiydi oysa hep bir yanım sıcaktı
Kes dedim uzattı vur dedim kanattı
Senin için bir tek sen varsın yalan mı ?

Yanar zaman, zaman akar, yalan kanar yaran
Neler satın alır paran, bak geçmişin talan
Bu sözlerimi duysa biri sanar yalan (Yanlış anladın)
Gördüklerin film okuduğun şey senaryo lan!

Kaldırımla bir olsun ve aklına gelsin başın
Haşin bir kelâm etkisiyle otur düşün taşın
Ayrılan hayaller uzak beyaz bir kağıt al
Resim çiz! Küçük bir kız olsun bir de ikimiz!

[Nakarat] (X2)
Uçurum hayat, kenarına 1 adım kalmışken yine, döndüm yine
Belki de içimdekileri yakmalıyım, sormalıyım niye ? Diye

[Verse 2: Zet]
Gözlerim önünde siyah, geçemem köprüyü
Köprü dik, kırık, sakat, uzun; Önümde uçurum
Kaç kişiyi vurdum, ölenleri yiyen kaç kurttu ?
Kırdım kalbiyle onu, soğuttum ksru, yaptım tuşu

Zaman sakin aksın, üzme yelkovanı-akrebi
Otur karşıma soluklan, sen anlat bana kederi
Bi' yorgan ört üstüne, üşümesin kara kaşlı anılar
Af dile artık ezeli, tekrarsızlık seni paklar

Kaplarsa yüreğini hüzün yürü güneşe doğru
Korkmuyorsan da kal yanımda tüm gece boyu
Isındıysan biraz anlat bana mutluluğu, bırakalım kuruntuyu..
Bahsi geçen şahıs gerçek...

Geçti gitti gülerek, biliyorum tekrar gelecek
RAFFİ belkide bir gün tarih tekerrür edecek
Unutma! Her gün dönse de dünya, bir gün eski haline
Bir gün eski haline... Dönmeyecek

Yalnızlık kahramanların hem dostu, hem düşmanı
Kaptan batma gemiyle, gelmez o günlerin tekrarı
Çok beklettin ZET, tez getir kararı
Kapa eski kitabı, koy rafa, topla göz yaşını

Kederi verdim, (Al) parmaklarım kalp üstünde süs..
Elimi serdim, bedenim suratımla küs..
Kendime geldim, meğer her şeymiş düş..
Küslük olmaz burada, RAFFİ son noktayı düş!

[Nakarat] (X2)
Uçurum hayat, kenarına 1 adım kalmışken yine, döndüm yine
Belki de içimdekileri yakmalıyım, sormalıyım niye ? Diye