Trots

VERSE 1

Ey
Het wordt steeds lichter in m'n hoofd
Het was niet fijn om te zitten in de goot
En ik kom steeds dichterbij de dood
Misschien moet ik mezelf gaan richten op geloof
Want ik zoek houvast, houvast, want er was niemand toen ik down was, down was
Je denkt je homie heeft je rug, maar gaat ie zelf stuk. Ja dan snijdt ie ook het touw af, maar zo zijn mensen
Misschien moet ik minder gaan vertrouwen
Ik zweer het man heel de wereld is op fraude
Ik kan je zeggen dat ik leer van al m'n fouten, althans ik ben niet eerlijk ik probeer ze te onthouden
Ik ben ook maar een mens en ik heb mezelf al vergroot in de lens
Ik smokete die Zuen. Ik was stoned met de gang
Ik heb gelopen, gelogen, gestolen voor cash
Weet niet what do, maar m'n hoofd is op stress
Ik denk veel aan vroeger heb een hoop op m'n chest
Maar ik kan niet piepen tot de toon is gezet, want we zijn echte mannen en die lopen niet weg, nee
Alles draait om strijden en ik heb geaccepteerd dat ik niet alles kan begrijpen
En een ieder heeft z'n drijfzand, maar geloof me broer je wil niet zakken in de mijne. Ik ging van klimmen naar klimmen van film naar film
Ik ben zo kapot, m'n handen die trillen
Ik voel me vergiftigd, misschien is het nu te laat om te bidden naar god
En de weg die is nu vrij, maar ik had zoveel mist op m'n tocht
Ik zit nu in een stijgende lijn, maar misschien ga ik weer neer op de top want, bang voor de dood want ik weet niet hoelang het nog goed met me gaat
Familie op 1 en ik heb van m'n vrienden m'n broeders gemaakt
En god wees niet boos als we zoeken naar saaf op de hoek van de straat
Jarenlang zat ik te zwoegen tot laat, het was moeilijk
Dus ik ben trots, trots op de mensen die wij zijn geworden en alles
Ja, ik ben trots, trots omdat mensen verwachtten dat wij gingen vallen
Ja, ik ben trots, trots omdat ik nog kan lachen al doet het me pijn
Ik ben trots, trots omdat wij zijn geworden wat wij wouden zijn, ik ben trots

VERSE 2

Wat weet jij van alles in je crib verkopen?
Een boete betalen en daarna niks meer over
Wat weet je van deuren in je crib gesloten. De deurwaarden vertellen dat ze niet binnen komen
Depressief en op niks gefocust. Was verdwaald op m'n weg ik had een richting nodig
Tranen bleven vloeien voor de dichte ogen
Ik had mensen op m'n schouders met de kist gesloten
En, wat deed het toch pijn, maar wat moet je doen als het lot al bepaald is
Wat moet je doen als je mama ziet huilen omdat alles in je leven al zovaak gefaald is
Ik wou mama trots maken, wou een baan voor d'r zoeken of op school slagen
Nooit gedacht aan een roley of een sportwagen. De enige droom die ik had is dat we rondkwamen
Ey, daarom ren ik tot laat en zorg ik ervoor dat ik de fam om me draag. Omdat we met z'n allen door een hel zijn gegaan en terug naar toen mogen we never meer gaan
Want wij maakten dezelfde keuzes, dezelfde pijn en dezelfde vreugde. Wij delen hetzelfde geheugen, dezelfde waarheid, dezelfde leugens. En, ik ben nogsteeds onderweg, maar ik kan niet wachten tot we eindelijk daar zijn. Ik kroop door het oog van de naald, maar wat ik ook deed, ik raakte never de draad kwijt
En heel de fam die is nu trots op me. Ik kan het zien als ik ze aankijk
En als ik eindig in een kist dan kan m'n dochtertje ook trots op d'r pa zijn!