Τραγουδάω Aνέμους

[Verse 1]
Ψήνουν ζώα έξω απ'την πόρτα μου
Πλέον μασκοφόροι σκαν απο παντού στην βόλτα μου
Νέα δεδομένα, νέα κουμάντα
Ποια θα'ναι η ρότα, ο ιός παντού
Να προσέχω τα νώτα ή την νότα μου;
Έχω βγει απ'τα χρόνια της σούμας
Μετράω τα κύματα στης ζωής μου τη φουρτούνα
Σημείο που λες, ήρθε η ώρα να γεράσω
Σε φάση άλλη νεότητα δε θα περάσω
Hustlάρουμε κάθε μέρα για φως
Όταν διώξεις το σκοτάδι σου ξεπροβάλλει ο σκοπός
Είσαι διαυγής, και νιώθεις δυνατός
Να μονομαχήσεις με τα τέρατα που παίζουν εντός κι εκτός
Δεν παίζει χρόνος, πρέπει να'μαι μεστός
Μέσα στην σκάρτη πληροφορία, ουσιαστικός
Τους δικούς μου σαν χάπι, αντικαταθλιπτικός
Βρίσκω το άσυλο, σαν δρόμος κρυφός

[Bridge]
Εικόνες εξαθλίωσης/
Άνθρωποι κουρασμένοι και εξαντλημένοι/
When it's done everything will be finished/
Ανθρωπιστική κρίση/

[Verse 2]
Ναι, ίδια καύλα σαν να βλέπεις υγρό όνειρο
Μόλις πέσει η πρώτη ρίμα πέφτουν οι άλλες ντόμινο
Κάθε φορά που πολεμώ σκοτώνω και ένα φόβητρο
Συναισθήματα κλειδωμένα, σπάω τον κωδικό
Είδα παιδιά που μεγαλώσανε σε σπιρτόκουτο
Και για το δηλητήριο μέσα τους βρήκαν το αντίδοτο
Έχεις επιλογή να γίνεις σαν τα σκατά που έζησες
Ή να γίνεις η ελπίδα πάνω απ'τα σκηνικά που έσβησες
Hey, κάνουν επέλαση τα αρούρια
Και μασάνε κασέρι που'ναι μέσα στην μούχλα
Πριν βάλεις τα λεφτά στον κώλο, κάντα μασούρια
Αργά ή γρήγορα θα νιώσεις της οργής μας την φούρια
Και συνεχίζω να βλέπω ορίζοντα απ'τα υπόγεια
Να κουβάρω με αλάνια που τιμάνε τα περιθώρια
Μια αγάπη, απ'το Λάγος ως την Βικτώρια
Θα καούν οι φυλακές μας, σα την Μόρια

[Chorus] (x4)
Τραγουδάω ανέμους
Στις μέρες του μένους
Για τους λαβωμένους