Tον άνθρωπο τον λάθος (Ton Anthropo Ton Lathos)

Στα ξαφνικά
Ήρθες και με έκανες στον έρωτα και πίστεψα
Λίγο από εμένα μες στα μάτια σου αντίκρισα
Κι έκανα χώρο για να μείνεις πάντα εδώ
Σιγά σιγά
Τη σκοτεινή πλευρά σου απο έρωτα συνήθισα
Και τον εαυτό μου για χατίρι σου αδίκισα
Ήταν πολύ καλό για να ναι αληθινό

Τον άνθρωπο το λάθος αυτόν αγάπησα
Τον άνθρωπο το λάθος αγκάλιαζα με πάθος
Τον άνθρωπο το λάθος αυτόν εμπιστεύτηκα
Κι ας ήταν όλα λάθος κι ας ήταν όλα ψεύτικα

Στα ξαφνικά
Εκεί που νόμιζα πως ζούσα σε μια όαση
Μέσα στα μάτια σου αντίκρισα μια κόλαση
Στην επιφάνεια βγήκαν όλες οι πληγές
Σιγά σιγά
Αναρωτήθηκα άμα στ αλήθεια ήθελα
Εγκλωβισμένος να μαι μέσα σε μια θύελλα
Και να κερδίζουνε οι λύπες τις χαρές