Το Βέβαιο Τέλος (To Veveo Telos)

Κορίτσι πως χάθηκες
Μέσα στη πλάνη μέσα σε ένα [?]
Οι φωνές που σε [?]
Τα νιάτα σου ασπρισαν τον ήλιο το φως
Αν ο πόνος μπορούσε να γίνει αγάπη ουου
Και ο θυμός να έσβηνε σε ένα δάκρυ ουου
Θα συγχωρούσα ουου όλο τον κόσμο
Θα σε αγαπούσα δίχως το φως
Οι χαρές σε προσπέρασαν
Σαν πλήθη φύγανε με ένα σιρμο
Σε ένα μέγιστο ορίζοντα
Τα ρούχα σου απλώνεις στον ουρανό
Αν ο πόνος μπορούσε να γίνει αγάπη ουου
Και ο θυμός να έσβηνε σε ένα δάκρυ ουου
Θα συγχωρούσα ουου όλο τον κόσμο
Θα σε αγαπούσα δίχως το φως