To Kentri

Στο χώμα που πατώ
Στη γη που σε πρωτόδα
Εγώ τον ήλιο μου δεν τον πουλάω
Εδώ σ´αγάπησα και εδώ σ´αγαπάω
Εδώ ανάβει το χορτάρι για θυμιατό

Κι έχω ουρανό
Αυτόν που πέταξες κι εχάθεις
Κι όσο κι αν πονώ
Στ´ορκίζομαι δεν θα το μάθεις

Θα στολίσω απόψε τα μαλλιά
Μ´ένα κλωνάρι, άδειο φεγγάρι
Και στα χέρια θα ´χω το χρυσό κεντρί
Το δηλητήριο που κράτησα για σε μοσχοβολά
Κι ούτε δάκρυ δεν κυλά

Αγαπημένε μου
Όσα ποτέ δε μου ´πες
Από το ψέμα πιο πικρό φαρμάκι
Κοιμούνται μέσα μου, ησυχάζουν λιγάκι
Κι ύστερα βγαίνουν με τη μπόρα ενός λυγμού