تو بارون که رفتی، شبم زیر و رو شد
یه بغضِ شکسته رفیقِ گلو شد
تو بارون که رفتی، دلِ باغ چه پژمرد
تمامِ وجودم توی آینه خط خورد
هنوز وقتی بارون تو کوچه می باره
دلم غصه داره، دلم بی قراره
نه شب عاشقانست، نه رویا قشنگه
دلم بی تو خونه، دلم بی تو تنگه
یه شب زیرِ بارون که چشمم به راهه
می بینم که کوچه پرِ نورِ ماهه
تو ماه منی که تو بارون رسیدی
امید منی تو شبِ نا امیدی