Τίμημα (La cita)

Είδα την ψευτιά
Μάρτυς μου η φωτιά
Που πάνω σου μ’ οργή τυλίχτηκε
Είπες πως θα `ρθείς
Πάλι δε θα `ρθείς
Το δάκρυ μου κλωστή ξετυλίχτηκε
Μα δεν είναι το κορμί καράβι
Που τα φώτα του ανάβει
Και στης πόλης τα πελάγη το γυρνάς
Όταν χάνεσαι μωρό μου και φοβάσαι τ’ ονειρό μου
Τι θυμάσαι πες μου εσύ για να ξεχνάς

Η αγάπη δε θέλει, δε θέλει πολύ για να φύγει
Αυτό που γλιτώνει εσένα εμένα με πνίγει
Η αγάπη ως πότε θ’ αντέχει πληγές
Ό,τι θέλω και θες έχει τίμημα
Η αγάπη δε θέλει, δε θέλει πολύ για να φύγει
Πριν έρθει το τέλος σιωπά και την πόρτα ανοίγει
Η αγάπη ως πότε θ’ αντέχει πληγές
Ό,τι θέλω και θές έχει αγάπη μου τίμημα
Το πληρώνω...

Σ’ αγαπώ πολύ
Μάρτης το φιλί
Που αλλού εσύ λοιπόν το απέλπισες
Και αφού δε θα σε δώ σαν φίλο
Να προσφέρω αλλού οφείλω
Όσα μάτια μου εσύ δεν αγαπάς
Όταν έρχεσαι μωρό μου κάτω απ’ το παράθυρό μου
Τι έχεις χάσει πες μου και μ’ αναζητάς

...Το πληρώνεις...

Κι εσύ σημείο των καιρών
Μου βάφεις γκρίζο το παρόν
Δεν ήσουν ούτε εσύ λοιπόν
Ούτε εσύ για μένα...