Θρακομακεδόνες (Thrakomakedones)

[Verse]
Σ' αγαπάω από παλιά, αυτό μ’ έκανε αθάνατο
Στο σώμα σου φιλιά από τριαντάφυλλα κι αμάρανθο
Όταν μου πλέκει τη θηλιά το γαμημένο το παρόν μου
Εσύ τη λύνεις αργά απ' το θολό παρελθόν μου
Δε σε βρίσκω πουθενά, πούλησα το κινητό μου
Και 'συ παίρνεις να με βρεις στον παλιό αριθμό μου
Σε μια άδεια αγκαλιά, στο νεκροκρέβατό μου
Στη πιο άγρια μυτιά, έξω βροχή κι αντηλιά
Μου τα σκάει μια διαίσθηση, δεν είσαι απλά παραίσθηση
Ίσως έρθεις απόψε στη παλιά μου διεύθυνση
Μα η νύχτα με παίρνει προς άγνωστη κατεύθυνση
Σ’ ένα όχημα ξένο με δική σου επένδυση
Η μοίρα μας φωτεινή, καίγεται στη βενζίνη σου
Η καρδιά μου από χαρτί για να σβήσει στα χείλη σου
Θα αρπάξω το ξίφος να σκοτώσω μια βασίλισσα λευκή
Και κρύα, και να η πρώτη αρρυθμία
Τα λεπτά περνούν βάναυσα, περνάω την ανάκασα
Κι εσύ στο ημίφως, το ξέρω αυτό το ύφος
Πια τον χρόνο που χάλασα πετάω στο σκοτάδι
Να παλέψω με ένα φάντασμα, επικίνδυνο βράδυ
Κράτα αυτούς τους τοίχους να μη πέσουνε πάνω μου
Δεν βρίσκω τη δύναμη, ίσως πιω κάτι παράνομο
Θρακομακεδόνες, έχουν περάσει δυο αιώνες
Τρακάρω στο θάρρος απ' τους παλιούς μου αγώνες
Θρακομακεδόνες και κανείς δεν είναι εδώ
Στοιχειωμένο το παλτό μου, και φοβάμαι αυτές τις ώρες
Γιατί σε λίγο θα χαθώ σε ριψοκίνδυνες νότες
Γράφω αυτές τις γραμμές για τις χρωστούμενες σκόνες
Μείνει δίπλα μου εδώ, δεν γυρνάω με καριόλες
Οι αράχνες με τυλίγουν, οι ιστοί σαν σιλικόνες
Θρακομακεδόνες, ξημερώνουν τυφώνες
Κι από τα απαγορευμένα με εκδικούνται οι ορμόνες
Πού να είσαι, να πάρει;
Να 'ρθω ως το φεγγάρι
Καταπίνω σταγόνες, κι αναμνήσεις σαν πόρνες μου δίνονται ξανά
Ματωμένες εικόνες
Είναι αργά, έχω πιει πολλά στους Θρακομακεδόνες
Θρακομακεδόνες, Θρακομακεδόνες
Θρακομακεδόνες, Θρακομακεδόνες