The Berlin Wall

| دیوار برلین |

به حرفم رسید، که میگفتم، یه جایی هست که حِسِت گرفتارِ پیچیدگی شه
اون تو دنیایِ شیشه ایش براش مهم نبود از اونوَرِش چی دیده میشه

خیلی زود فهمیده بود، که تو این پسر
چیزی عوض نمیشه، نه با نگاش نه با ببخشید
منطقی میشد، میگفت پس بذار تو دنیای سیات شبیهِ یه کلاغِ وحشی
به من علاقه مند شی؛
میگفت نترس اگه یه روز بِشَم مترسکِت

میخواست باور کنم که میشه نشست، رو شونه های اون، دنیا اون شکلیه که هست
که میشه شبهاش، دور از همه چی
تنِ ستاره ها کُنیم یه لباس از رنگ های جیغ
جا خوش کرده از چند سالِ پیش
زندونی با یه دیوار، مثلِ مرز، تو همسایگیش
اون دنیا که میگفت، این تازه جزئیشه
یه ساله تو فکره و ایستاده گم میشه
پا به پای دیوار
سایه های بیمار
فراری اند این بار
از ترسِ اینکه بیداره لیلی
می بایست، پنهون شَن پشتِ دیوار برلین

Report a problem