Θα ζήσουμε ένα χρόνο ακόμα και τέλος (Tha Zisoume Ena Xrono Akoma Kai Telos)

[Verse]
Αυτή θα είν' η χρονιά μου (Αυτή θα είν' η χρονιά μου)
Όχι το '23
Από αύριο θα ξεκινήσει μία μονοκόμματη χρονιά και θα κρατήσει μέχρι να ρυτιδιάσουν τα χέρια μου
Και με αυτό το ποίημα δίνω υπόσχεση (Το υπόσχομαι)
Τα χέρια μου θα ρυτιδιάσουν, όπως και τα δικά σου
Η επόμενη φορά που θα πούμε "Την βγάλαμε κι ετούτη τη χρονιά" θα φοράμε γυαλιά πρεσβυωπίας (Σ' το υπόσχομαι)
Μέχρι τότε, το μόνο που θα βγάζουμε θα είναι τραγούδια
Το ένα καλύτερο από το άλλο (Σ' το υπόσχομαι)
Θα βγάζουμε τα σκυλιά μας βόλτα και τσιγάρα από τις τσέπες μας
Να κεράσουμε κάποιον όταν έχει ξεμείνει (Σ' το υπόσχομαι)
Ίσως τα πράγματα να γίνονται στ' αλήθεια καλύτερα (Στ' αλήθεια)
Ίσως η καρδιά μου να μην έχει μεταναστεύσει στην Ανταρκτική (Ίσως)
Ίσως η καρδιά μου να επέστρεψε στην Αθήνα κι ο χειμώνας να τελειώσει μετά από τέσσερις μήνες
Παρότι το κρύο έχει να φύγει εδώ και χρόνια από μέσα μου (Εδώ και χρόνια)
Μπορεί (Μπορεί-μπορεί)
Μπορεί η τελευταία φορά που είδα τα χιόνια να λιώνουν να ήταν όταν ακόμα δεν έφτανα να πιάσω το αστέρι του χριστουγεννιάτικου δέντρου χωρίς να σηκωθώ στις μύτες των ποδιών μου
Μπορεί κάθε κούπα με τσάι που φτιάχνω να παγώνει μόλις την πιάσω στα χέρια μου
Μπορεί να νιώθω τα πόδια μου να βουλιάζουν στην άσφαλτο λες και περπατάω πάνω σε χιόνι (Πάνω σε χιόνι)
Αλλά ο ήλιος (Ο ήλιος)
Ο ήλιος είν' εδώ (Ο ήλιος είν' εδώ)
Ο ήλιος δεν τα παρατάει
Και κάθε φορά προσπαθεί να μου θυμίσει πως τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα (Τίποτα)
Τρυπώνοντας από τις γρίλιες του παραθύρου μου κι εγώ θέλω να τον πιστέψω (Θέλω)
Γι' αυτό σταμάτησα να κλείνω τα παντζούρια μου το βράδυ
Μπορεί όλα να φαίνεται πως κάθε βράδυ πεθαίνουν
Αλλά σου ορκίζομαι πως κάθε πρωί ξαναγεννιούνται (Σου ορκίζομαι)
Κι αν εγώ (Εγώ)
Αν εγώ που φοβάμαι να μοιράζομαι το χώρο μου με άλλους
Γιατί μοιάζει πιο πολύ με ενυδρείο απ' ότι με σπίτι
Και μού πήρε χρόνια να μάθω ν' αναπνέω κάτω από το νερό
Αν εγώ ακόμα μπορώ να χαμογελάω
Όχι επειδή δεν ξέρω πώς να γελάσω με το αστείο σου
Αλλά γιατί οι γωνίες των χειλιών μου θυμούνται ακόμα πως ποτέ δεν είναι αργά για να στοχεύεις προς τον ουρανό (Τότε εγώ σου υπόσχομαι)
Τότε εγώ σου υπόσχομαι (Σου υπόσχομαι)
Πως ο χρόνος ακόμα κυλάει κάτω από τα πόδια μας
Όχι σαν κυλιόμενη σκάλα που ανεβαίνουμε ανάποδα (Όχι)
Αλλά σαν μαγικό χαλί που μοιάζει μ' εκείνο που άφησε η μητέρα σου στο πατρικό
Και τώρα ξαπλώνεις στο σαλόνι σου
Σου υπόσχομαι πως κάποια στιγμή θα φτάσουμε κάπου κι όλα θα είναι καλοκαίρι (Τα πάντα θα είναι καλοκαίρι)
Σου υπόσχομαι πως οι πάγοι θα λιώσουν (Θα λιώσουν)
Το νερό θα κυλάει μόνο από την καρδιά μας (Καρδιά μας)
Και ποτέ ξανά από τα μάτια μας (Μάτια μας)