Τέλος του Έπους (Telos tou Epos)

Τέλος μπαινει στο έπος εργο φύγαμε μεσα στο νέφος κι δυο ξερω πως θέλω να ερθεις κοντα μου χαθήκαμε με τον καιρο και, καλοκαιρι χειμώνας φανηκε αιώνας τα δίχτυα μιας ημιονας ξανα μονο με ζάλη μεσ' στο κεφάλι τ' αδιο μπουκάλι γεμίζει κενά κενά που δεν ειδα ποτε μου γι αυτό γραφω τα κουμπλε μου γράφω τα γνωστά με μια δόση ξένου γιατι τ' αληθινά μοιάζουνε με ψεύτικα και ολα πανε αντίστροφα πες μου τι γύρευα τι γύρευα οταν έμπλεξα μαζι σου αυτη ειναι η μονη ερωτηση για σενα αγαπητή μου και δεν υπαρχει καν απάντηση η μαχη τον συναισθηματων ηταν άνιση και μαφησε κατω να πεσω και μπορει και δεις οτι την πτωση μου αγάπησα ηταν η μονη στιγμη που τα παντα πισω αφηνα απλα εμεινα εγω κι ο εαυτός μου μα ειναι πολυ μακρύς ο μόνος δρομος για να βρω το φως μου ολα πλεον γυριζουν σε κυκλική τροχιά αυτοι που ηταν φιλοι γίναν εχθροί σε δυο λεπτά μα μην ξεχνας οι εχθροί οταν σε εχουν ανάγκη σου φέρονται σαν φιλοι ξανα γι αλλη μια φορα γι αυτο μιλαω πολυ συχνα για διπροσωπια οτι και αν συμβει ειναι απλα μια εμπειρια κι αν μετα απο χρόνια κοίταξες παλι πισω στα λαθη σου θα γέλασες γιατί ολα σου φαίνονται αστεια δεν υπάρχει χωρος και για συναισθήματα ολα τα καταλαβαινω γραφαν το 40 κύματα ειναι το μονο πράγμα που πιστευω πια και ο σκοπός μου ειναι να μην γραφω κομματια αλλα ποιήματα..ποίηση το πιο δυσκολο πραγμα να βρεις στις μερες μας ψάχνεις να κρυφτείς τι να πεις μεσ' στο μαυρο θα χαθείς και θα αναρωτηθείς αξιζε που δοθηκα κι ας μην με δέχτηκε κανεις; γνώμη μου αξιζε φίλε πραγματικα μια ζωη κυνηγάω όνειρα πλαστικά, σκοτεινά που σου γαμανε την βραδια ετσι απλα η φλόγα σβήνει ωστε να νεα προσμένει η πυρκαγιά, μια αγκαλια η και μονο μια χειραψία μια τραγωδία στην πορεια κωμωδία γινεται γελοία και δεν ξερω τι θα γινει απο μας τι θα απομείνει, κρατα με απ το χερι να παμε προς την σελήνη.. Παμε ταξιδι εκει που κανείς δεν πηγε στα αστρα δηλαδή και μετα παλι πισω μα φοβάμαι πως πως αν παμε εκει μαζί τοτε δεν θα θέλω στην πραγματικοτητα μου να γυρισω.. Φιλοι, εχθροί, αγάπες, κολλήματα, τις καρδιάς ειναι τα κτήματα ειναι απλο κι ομως δεν ειναι στο χερι ποτήρι και πίνε και μεινε κοντα μου γιατι μακρια οταν εισαι δεν ξερω ποιος ειμαι δεν ξερω που εισαι γιατί να μην εισαι εδω που δεν είσαι γιατι να ειμαι αυτος που ειμαι απαντα μου γιατί γαμάω τα βραδιά μου για σενα που απλα ετυχε να κοιτάξεις τα ματια μου και απαντα μου ποσο θρασσος εχεις για να λες πως σου αρέσουν και τα κομματια μου αγαπη μου, απαντα μου λες και δεν ξερεις πως γραφτηκανε για σενα,λες και δεν ξερεις τι εισαι για μενα ,λες και δεν ξερεις πως τα παντα τα πήρε το ρέμα και πως ότι ενιωσα δεν ηταν μονο ενα ψέμμα.. Και μου την σπάει γιατι οταν μου μιλας νιωθω ωραια και ας ξερω παραμύθια μου πουλάς,και μου την σπαει γιατι ξερω πως πασχιζω χωρις λογο αφου δεν θα γινει τιποτα ποτε με εμας.. Τελος μπαινει στο έπος έργο φυγαμε μεσα στο νέφος κι δυο ξερω πως θελω να έρθεις κοντά μου χαθήκαμε με τον καιρο και καλοκαιρι χειμώνας φανηκε αιώνας τα δίχτυα μιας ημιονας ξανα μονο με ζάλη μεσ στο κεφαλι τ αδιο μπουκάλι γεμίζει κενά και τέλος μπαίνει στο έπος εργο, φυγαμσ μεσα στο νέφος κι δυο ξερω πως θέλω να φυγεις μακρια μου για το δικο μου καλο.. Παντα σε έβλεπα πάντα σε προσεχα ομως κι αυτο μεχρι εδω.. Ηρθε η στιγμη να φυγεις καρδια μου σου ευχομαι να πας στο καλο