Tehran

؛{همخوان: آرتا}؛
تهران، داریم با هوای خوب
غیر قابل پیش بینیَن آدمای توش
تهران، همه همه جاش چِتَن و
دورمون از اون باربی لاغرای بور
تهران، نیستِش مال کِسی
مال همه است و توام آره بشین
مام، همیشه خُب رو آرکیوم لَشیمو
بیست چهاری می زنیم و پای پِسیم

؛{قسمت ۱: پی دی سی}؛
خانومی، دوست پسرت چرا بامون بده
چون دیوونمون شدی یا چون لباسامون بگه
یا چون نمی بینیمش اصلاَ تو این رده
یا چون جای کلاه کجه؟ یا جیبا پره کشه؟
چشا باز دو تا بغلم
اینا "پی" رو دیدن، که بازم هَوَلَن
اینا بِچای ریچن کارشونو بلدن
می خوابن روم مثه تتوهای بدنم
یاچِت مَسترِ گُلد
با یه فَت، فیفتیِ رول
کُته گوچی، که چِین روشه
های تاپِ جیمیچو اِم سی اِم، روی دوشه
ببین، من واقعیم، فِیک ندارم
معنی نداره فید برا من
دوس دارم تی شرت و لَبِ لِیک در آرَم
می کنن همه شِیک برا من
ولی من اصلا مِیل ندارم
پی دی سی

؛{همخوان: آرتا}؛
تهران، داریم با هوای خوب
غیر قابل پیش بینیَن آدمای توش
تهران، همه همه جاش چِتَن و
دورمون از اون باربی لاغرای بور
تهران، نیستِش مال کِسی
مال همه است و توام آره بشین
مام، همیشه خُب رو آرکیوم لَشیمو
بیست چهاری می زنیم و پای پِسیم

؛{قسمت ۲: آرتا}؛
همه میگن کولیم، رو دوشمه کولیم
وسط هفته جوینت آخر هفته کوکولی
ولی شما همه بچه خونِگین، سوسولین
تنمون همش لشه روی بیت، روی مودیم
دیوارا آکوستیک
پوری پای کار رسام می زنه با کوس تیک
همه، فکر می کردن نمیشه که بشه
اِنقد لارج نباش شلوارت نمی کشه کِشِش، آ
دافت هنو روی بیبی چِکه چِشِش
هِی، فرو می کنه تو ولی نمی رسه بِهِش
ما نداریم تقویمی که روز باشه توش
به شرطی می کشیم که خوب باشه کوش
امروز تهران فردا هُلَند
اون میره بالا من میام پایین
انگا نشستم رو اَلّاکلیگ
نابغه ام من اما خُلَم
چند تا دورم، حرفا پُرَن
کارت داشی نمی گیره نه
آرتا دیگه گُشاد نیست، نمی شینه لَش، آ
داشمون دیگه شب کاره تو جیم و
پایه دخیه و میره وَر با یه موچین
الکیم هی، با هم دعوا نکنین
تهران اینجاست و مام گنگای توشیم

؛{پُل: آرتا}؛
نمی کنیم داشی اضافه کاری
مثه اولای سریالیم ادامه داریم
خودم بغلم یه دافه چاقی
که دوست داره همش واسم بچاقه باریک
بِچای تو شبیه بِچای ما نیست
فکر کردم خونه ولی دیدم کچاپِ هانی
بلانتا پُر میشه با کِشانه بابی
می زنیم زیرشو بعد میشه چشای ما ریز

؛{پایانی: آرتا}؛
پی دی سی، آرتا
سیزده، نود و دو
نود و دو
نود و دو