Tαυτότητα

[Chorus]
Εκείνη με παίρνει με δίεση
Διαμάντια θα βγαίνουν στην πίεση
Κάνω την αποσυμπίεση
Τα κείμενα μοιάζουν με ποίηση
Είμαι κοντά για την λύτρωση
Να τους ξυπνήσω απ' τη νάρκωση
Από πάνω μου ο φοίνικας έχω g
Έφυγα για αποτοξίνωση

[Verse 1]
Υπνωτισμένοι στο σήμερα
Όλα φθηνά και εφήμερα
Αν λίγοι πίσω απ' τα σίδερα
Χωρίζουν ανθρώπους με σύνορα
Κοίταγα μόνο το σήμερα
Κι άμα δύσω αύριο θα ανατείλω
Καλωσήρθες στην κόλαση
Από τότε που δάγκωσε ο Αδάμ το μήλο
Εκείνο το βράδυ είχε πιεί
Και εγώ μίλαγα με το κρασί
Οι ανησυχίες εφάπτονται
Λες και όταν το γράφα ήμουν εσύ
Έδωσα μόλις προκαταβολή
Που να δείς τι θα 'ρθεί στην εξόφληση
Μαγειρεύουνε μια συνταγή
Ίσως δεν έχουνε γεύση και όσφρηση
Όσα φύγανε χρόνια δε θα 'ρθουν
Και όλοι θα 'μαστε κάποτε ανάμνηση
Το ρολόι είχε γράψει εφτάμιση
Φιλοσοφούσα χωρίς να 'χω απάντηση
Σε αγνοούν, σε αμφισβητούν, σε πολεμούν, τους κερδίζεις
Γίνονται ίσοι, τα λόγια σου να 'χουνε βάρος όταν τα ζυγίζεις
Ένα ταλέντο δε φτάνει ποτέ όσα θέλει το πείσμα
Ένα κουπλέ μου αρκεί για να μπούνε στο ρεύμα
Όπως το βύσμα στην πρίζα
Ένα μύριο ισούται με ένα και ακολουθάν μηδενικά
Το εμβαδόν ενός τετραγώνου αν σε νιώσει ισούται με τρίτη γωνιά

[Chorus]
Εκείνη με παίρνει με δίεση
Διαμάντια θα βγαίνουν στην πίεση
Κάνω την αποσυμπίεση
Τα κείμενα μοιάζουν με ποίηση
Είμαι κοντά για την λύτρωση
Να τους ξυπνήσω απ' τη νάρκωση
Από πάνω μου ο φοίνικας έχω g
Έφυγα για αποτοξίνωση

[Verse 2]
Το βγάζω μέσα απ' την χύτρα
Έχω δίπλα τα νοίκια μάρτυρα
Φαινόμενο καιρικό με βλέπουν απ' τα παράθυρα
Απόψε έχει κεραυνούς
Η Αττική κάνει ντούς
Είπα καλή λευτεριά, φυλακισμένα τα φύλλα τους
Το άρχισα τόσο μικρός, 19-89 κωδικός
Μέσα στα blocks
Μέρη μεσ' το block
Γυρνάμε τις πόλεις σαν βίδες στα clocks
Ει, δίνω ζωή μές τα κείμενα
Αυτά ζωντανέυουν και φτάνουν στ' αυτιά σου
Ανιδιοτελώς πάντα δίνω μία άλλη οπτική
Που δεν βλέπει η ματιά σου

[Chorus]
Εκείνη με παίρνει με δίεση
Διαμάντια θα βγαίνουν στην πίεση
Κάνω την αποσυμπίεση
Τα κείμενα μοιάζουν με ποίηση
Είμαι κοντά για την λύτρωση
Να τους ξυπνήσω απ' τη νάρκωση
Από πάνω μου ο φοίνικας έχω g
Έφυγα για αποτοξίνωση

[Verse 3]
Το κρατάμε σα λάβαρο στο Καλλιμάρμαρο, θυμίζει αγώνα
Επιβάλεται να σηκωθείς
Και ας βλέπεις να τρέχει το αίμα απ' τον αγκώνα
Όλοι θέλουν να γίνουνε διάσημοι σε κορυφές χάνοντας την ουσία
Τα παιδιά της μαμάς είναι αλήτες
Μέχρι να δούνε να ανοίγουν οι μύτες
Να φιλτράρεις αυτά που ακούς, μην επιχρυσώνεις έναν πλαστικό
Τί πιό επικίνδυνο;
Δώσε εξουσία και δύναμη σ' ένα χαζό
Τη σκέψη βάλαμε στην παύση, σαν πρόβατα προς τη σφαγή
Σκοτώνοντας ήθη και αξίες, τόσο ρηχοί και επιφανειακοί
Κάποτε για να γελάσουνε μπαίνανε για να τους δούν ήταν κωμικοί
Τώρα τους δώσανε λόγο, βραβεία και δεν φτάνει αυτή μα εσύ
Βάλε το beat να λουπάρει όσο το μυαλό είναι γόνιμο
Έχει ταυτότητα κάθε μου track σα να δίνω ονοματεπώνυμο