Tars

میترسیدم همیشه اَ بهتر از خودم
میترسیدم که آدما بِم ندن فرصت
میترسیدم پام بره یه قدم کَج
فقط ببازمو نشه یه روز بِبَرم من
همین ترسا برام بوده بیشترین دَرد
با پایینتر اَ خودم میپریدم
تا شاید از همه بالاتر باشمو
غیرِ من نباشه هیچکَسی نه
الان دیگه فکر نمیکنم اصلا به قبل
سبقت میگیرم از همه من
الان میرسم به همه رویاهایی که
هَر شب میخوردن توی دفتَرَمَ خط
اونی شدم که خیلیا میخوان
بیان باهاش چند قدم راه
اونی شدم که حتی یه روزم
دست نمیکشه از هدفاش
اونی شدم که قورتت میده
کلِ شهر میدن گوش بِش دیگه
الان اینجامو تو باید سَریع دَرری
من نیستم اونی که دوستِت میگه
نبود بچِگیم باکلاس نه
چِش وا کردم بودم لای کار غرق
هیشکی نکرد کمک هیچوقت
خودم جنگیدم واسه خواسته م
جای آه زحمت کشیدم
حرف نمیزنم از خستِگی من
نمیشه و نمیتونم از همون اول
هیچجوره توی مغزم نِمیرفت
حرفای بقیه به چَپَم نیست
من دادم رپو به درس ترجیح
میگیرم حقمو هرطور شده
توو این دنیای هَردَمبیل
با هیشکی دشمنی ندارم
یاد گرفتم پِیِ مفتبری نباشم
میجنگم برا خواسته هام نمیخوام
بسازه هیشکی فرصتی برا من, نه

نبود هیچوقت دورَم پُرِ آدم
هَمش تنها بودم توی مشکِلاتَم
جنگیدم با همه وجودَم من
نکشیدم عقب عینِ بُزدلا نه
نبود هیچوقت دورَم پُرِ آدم
هَمش تنها بودم توی مشکِلاتَم
جنگیدم با همه وجودَم من
کسی پُشتم نبود توی کُلِ راهم

نبود هیچوقت دورَم پُرِ آدم
هَمش تنها بودم توی مشکِلاتَم
جنگیدم با همه وجودَم من
نکشیدم عقب عینِ بُزدلا نه
نبود هیچوقت دورَم پُرِ آدم
هَمش تنها بودم توی مشکِلاتَم
جنگیدم با همه وجودَم من
کسی پُشتم نبود توی کُلِ راهم

میزنم حرف کَم کلا
نمیشه رو ضعیفا دستم بلند
همه اونایی که پا رو دُمَم بذارن
لب تَر کنم، پَر پَر شدن
برا هدفم زدم به هر دری من
سختی کشیدم که سخت ترینم
نمیذارم بگذره فردام مُفت
برنامه دارم برا هر دَقیقش
خیلی وقته برام عادی شُدن
رفیقایی که با افتادنم حال میکنن
من اگه بیفتم هرجایی حاجی
رو پاهام وایمیستمو باز میدوئم
نه، حواسم نمیشه اَ مسیرم پرت
اَ ناامیدی نمیزنم حرفی اصلا
خیلی وقته که میرم توو دِلِ همِچی
دیگه، کِشیدم دورِ ترسیدن خط
حالا توام برو پیشِ همه خالی ببندو
بِشون بگو خمپاره بودی
هی، اما ما که دیدیمت دیگه
وقتی شَر میشد میگشتی دنبال گوشیت

نبود هیچوقت دورَم پُرِ آدم
هَمش تنها بودم توی مشکِلاتَم
جنگیدم با همه وجودَم من
نکشیدم عقب عینِ بُزدلا نه
نبود هیچوقت دورَم پُرِ آدم
هَمش تنها بودم توی مشکِلاتَم
جنگیدم با همه وجودَم من
کسی پُشتم نبود توی کُلِ راهم

نبود هیچوقت دورَم پُرِ آدم
هَمش تنها بودم توی مشکِلاتَم
جنگیدم با همه وجودَم من
نکشیدم عقب عینِ بُزدلا نه
نبود هیچوقت دورَم پُرِ آدم
هَمش تنها بودم توی مشکِلاتَم
جنگیدم با همه وجودَم من
کسی پُشتم نبود توی کُلِ راهم