Tak samo

Człowiek to taki zwykły człowiek
Jak pierwszy człowiek, drugi człowiek
Różnimy się jedynie tak bardzo podobnie
I przepadamy jak kamienie w wode

Ktoś potam nas wyłania, ktoś cenny ocenia
Ile w nas wody płynie a ile kamienia

Od trzeciorzedu już tak rządujemy
Rządni mapy i władzy, wojny i pokoju
Aż do ostatka swoich cech żyjemy
I doświadczeni w cyfrach i wymiarach
Figurujemy w kalkulacji świata

Bo człowiek to jest zwykły człowiek
Jak pierwszy człowiek, drugi człowiek
Jeden za drugim, krok za krokiem
Z wyrokiem czasu, praw i nocy
Tak samo przedtem, teraz, potem