Taare Moot

مسئله حس من به چشای خط تو نیست
من می خوام بوت کنم دراگ سر صبحی
دوریت یه هشداره چراغ گشت پلیس
گلایه بس تو نیست
صدای قلبتو می شنوم من
گرمته؟ لباس تنتو می کنم
بعد طلسمِ نگاه سردتو می شکنم تهش
نقاب تلختو می کَّنم
قراره کنار من شه OD
من می دم نجاتت غرق که شدی
انگار که خسته بریدی
از بس که آسمونو گشتی ولی ستاره سهم تو نیست
ادامه نده تو بیشتر
زندگی یه ماره می زنه یه جای مغزتو نیش پَ
من اصلاً نفهمیدم یه بارم چرا هی مست تو می شم؟
می کنم اشاره سمت خورشید
من اونم که قراره برا تو بسازه شهر امید
پس جدی نگیر دنیا رو بمال به لثه Tony
انقد که دماغت بپاچه عطسه کنی
ولی خب، بدون اگه از موهات یه تارش کم شه فوری
می چسبونم به زمین آسمونو
به زمین، به زمین، به زمین آسمونو
پر شده دورم با سایه جوری
که می خوام قصه بگی تو از جاهای نوری
می چینم معما واسه دوریت
همه جا داد می زنم تو تنها آرزومی، تو تنها آرزومی
خب حتی پایه بودی
بزنیم پل از ماه، زحل یا مشتری
مریخو رد کنیم قدم زدیم یه سال نوری
هنوز رویای تومی
پس اگه از رو سرت بیافته تار مویی
می چسبونم به زمین، می چسبونم به زمین آسمونو
می چسبونم به زمین آسمونو
اون اگه امشب بیدار بمونه
با چشم بسته می ریم به مسیرای دور
کنار هم می شه ما سپری راهمون
می رسه اون به فکرم یه شهر می سازه توش
ازش می پرسم دنیا چه رنگی باشه خوبه
چشامو باز می کنه، یه دست می ذاره روش
فعلاً سیاهه، فوت می کنم
می ریزه، به هم خیالمون
کاش می شد بخندیم به بدی شانسمون یا
فقط من و تو باشیم بزنیم به هم لیوانمون
برقصیم لای نور
که هرچی سایه بود بترسه از ما دوتا
از اینجا ببریم راضمون
بپریم مانع بود جلومون
بدیم چراغ قرمز به سختیا نشون
چون قبلاً هم گفته بودم
که کم یه تار موت بشه می چسبونم من
به زمین، به زمین، به زمین آسمونو