Τα Πάντα / Τίποτα

Είμαι τα πάντα, παράλληλα τίποτα
Ύλη κι ιδέα και τέλος κι αρχή
Είμαι δυό βήματα από όλα τα σύμπαντα
Μα έτη φωτός μακρυά απ'τη ζωή
Είμαι μια πλάκα χαζή. Είμαι το αίμα απ'τα χέρια στους τοίχους μου
Είμαι μια ατάκα φτηνή, γραφική, που αποσπά προσοχή από τους στίχους μου
Είμαι ο θυμός μου αν δεν έχω πιεί
Είμαι το μίσος μου άμα πιώ
Θα 'μαι ο μισός άμα φύγει αυτή
Κι ο μισός του μισού, άμα χάπια δε βρω
Είμαι νύχτερινο ξερατό που κρατώ
Προτιμώ να πνιγώ απ'το να σηκωθώ
Είμαι αυτό που θα πω
Κι αυτό που θα κρύψω
Κι αυτό που είναι αδύνατο να θυμηθώ
Έξω από το χορό, το χώρο, το χρόνο, τα χέρια, το σπίτι μου
Μες στα σκατά μασκαρεύω σαν μια καταραμένη τέχνη την φρίκη μου
Φίλοι μου, έρχομαι ειρηνικά...
Κερνάω στην υγειά και στο θάνατο
Όσα παιδιά ραππάρουν πιο καλά απο μένα
Γυαλιά και ποντικοφάρμακο
Μεταξύ σοβαρού και αστείου
Και καθικιού και κυρίου
Κι εντάξει
Μόνο όταν διαγνωστώ με καρκίνο, θα κάνω αυτό και κάθε μου όνειρο, πράξη
Μακρυά απ'τη φάση
Κι απ'όσους καλύπτουνε μέσω του ραπ τραυματά παιδικά
Μες στα ψέματα όλα τα γραπτά σου, φαντάσου
Δεν φτύνεις τα ραπς σου
Σε φτύνουν αυτά
Λένε πως ραππάρω γρήγορα
Λέω πως ακούν αργά
Λεν δεν πιάνουν τα μηνύματα
Λέω "μηνύματα; τι 'ν' αυτά;"
Ποια clubs; Σε βάζω στα γκουλάγκ να κάνεις dab ξανά
Ραπάρεις στα ελληνικά
Ραπάρω σταλινικά
Κι αποφεύγω τις παρέες με ράππερς, όπως τις ψιλοκουβέντες άπο τους περιπεράδες
Όπως στον ψυχίατρο τηνν αλήθεια, αλλά καλά λες
Θα του την πω, τις προάλλες
Οξύμωρο μωρό, βρίζω τον σεξισμό και μάνες
Οξύ μόνο στο πρόσωπο, σε κάθε σίστα πρόσκοπο
Σκοτώστε με κι εμένα. Δεν θα 'ναι πια απρόβλεπτο
Προτιμώ απ'τον πόλεμο, όλεθρο. Προτιμώ απ'το μηδέν, το κενό
Είμαι μιά αντίδραση
Γάμα τον βάρετο θάνατο, φέρε μου ψόφο κακό
Είμαι μιά αντίφαση
Σε ό,τι αγαπώ, θα είμαι αναπόφευκτα η καταστροφή του
Είμαι μιά αντίθεση
Σε ό,τι μισώ, μα είμαι ταυτόχρονα και η τροφή του
Είμαι ένα μπαστάρδεμα από ψέμα και μπέσα
Είμαι η μητέρα μου που με έλεγε "τέρας"
Κι έπεσε μέσα
Είμαι ο πατέρας μου που χτύπαγα αν έπεφτε κουβέντα
Είμαι τα πάντα
Παράλληλα, τίποτα