Ta Matia Lene Tin Alitheia

[Chorus]
Τα μάτια λένε την αλήθεια, κοίτα
Πως ξεχωρίζει η αγάπη από την συνήθεια
Σανίδα σωτηρίας εμπιστοσύνη στα ένστικτα
Συνειδητά έμαθα στα δύσκολα και όχι στα εύκολα

Τα μάτια λένε την αλήθεια, κοίτα
Πως ξεχωρίζει η αγάπη από την συνήθεια
Σανίδα σωτηρείας εμπιστοσύνη στα ένστικτα
Συνειδητά έμαθα στα δύσκολα και όχι στα εύκολα

[Verse 1]
Καθώς οι σκέψεις τρέχουνε
Φεύγουν οι ζωές τα δάνεια μένουνε
Να μας θυμίζουν τι πληρώσαμε για αυτά που θέλουμε
Στρέφουμε ανοιχτές παλάμες για τα λάθη μας
Σε κάθε αυπνία που κοιτάμε το ταβάνι μας
Νάρθηκας, η οικογένεια στα προβλήματα
Αινίγματα για τους φίλους οταν παίζουν κύματα
Φουρτούνες, λένε έχει ο καιρός γυρίσματα
Και αργά ή γρήγορα, τα μυαλά μας γεννάν πορίσματα
Μητέρα, πατέρα, το σ'αγαπώ είναι σφαίρα
Γρήγορο και επικύνδυνο να το λες κάθε μέρα
Βαρκούλα στα ανοιχτά που επιτέλους βρήκε ξέρα
Και έχω ανάγκη να το πω για να ανασάνω αέρα
Σας αγαπώ και θέλω να χαμογελάτε
Ό,τι άλλο πω θα μοιάζει γραφικό η ζωή κοιμάται
Όταν μιλάς, με λόγια πολλά, χάνεις το θέμα
Και γω απο μικρό και από τρελό ξεχώριζα το ψέμα

[Chorus]
Τα μάτια λένε την αλήθεια, κοίτα
Πως ξεχωρίζει η αγάπη από την συνήθεια
Σανίδα σωτηρίας εμπιστοσύνη στα ένστικτα
Συνειδητά έμαθα στα δύσκολα και όχι στα εύκολα

Τα μάτια λένε την αλήθεια, κοίτα
Πως ξεχωρίζει η αγάπη από την συνήθεια
Σανίδα σωτηρείας εμπιστοσύνη στα ένστικτα
Συνειδητά έμαθα στα δύσκολα και όχι στα εύκολα

[Verse 2]
Είμαστε η πρώτη γενιά που περνά πιο άσχημα απ΄τους πριν μας
Που αβέβαιη είν' η ζωή μας και η εξέλιξη μας
Η θέληση μας επεκτείνει την υπομονή μας
Στην εποχή μας τα προγνωστικά δεν ειν' μαζί μας
Στο σπίτι ζούμε τσακωμούς μονόλογο της γκρίνιας
Κληρονομήσαμε καμένη γη απ' τους γονείς μας
Διαμερίσματα μπετού στο κέντρο της Αθήνας
Τόνους ευθύνες και δουλειές με αμοιβές της πείνας
Κάποιοι γελώντας λεν' πως η ζωή είναι δική μας
Αφου πνίξαν τα όνειρα μας στο έλεος της ρουτίνας
Βγάλε λεφτά μόνο δια μέσου μιας καλής κομπίνας
Παρ' τα λεφτά γλέντα τρελά γυναίκες σαν κυφήνας
Στον αντίποδα πτώματα περπατάνε
Μυαλά βουβά φωλιάσαν σε σώματα που μιλάνε
Οι συγκυρίες μας πάνε καρφί για τον υπόνομο
Ενώ εν αγνοία ζούμε τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο
Φυλακισμένοι όλοι κατ' επιλογή αφού πήραμε ένα στεγαστικό
Και φτιάξαμε ένα λουξ κελί
Τα εγκεφαλικά και οι ανακοπές σκοτώνουν κόσμο
Και τώρα πια για τους γονείς μου τρέμω από φόβο
Καταλαβαίνω πως οι συγκυρίες με αλλάζουνε
Για 'υτο αποφεύγω στον καθρέφτη μπροστά να κοιτάζομαι
Βγάζω τα μάτια μου γιατί μόνο ψέματα μου 'χουν πει
Δως μου κάπου να σταθώ και θα κινήσω όλη τη γη

[Chorus]
Τα μάτια λένε την αλήθεια, κοίτα
Πως ξεχωρίζει η αγάπη από την συνήθεια
Σανίδα σωτηρίας εμπιστοσύνη στα ένστικτα
Συνειδητά έμαθα στα δύσκολα και όχι στα εύκολα

Τα μάτια λένε την αλήθεια, κοίτα
Πως ξεχωρίζει η αγάπη από την συνήθεια
Σανίδα σωτηρείας εμπιστοσύνη στα ένστικτα
Συνειδητά έμαθα στα δύσκολα και όχι στα εύκολα