Τα φώτα της πόλης (Ta Fota tis Polis)

[Intro]
Βότση (Βότση) Κλίκα (Κλίκα)
Βότση (Βότση)
Κλίκα (Κλίκα) Βότση (Βότση)
Κλίκα (Κλίκα)

[Verse 1]
Στα αδέρφια εδώ πάνω ως τα αδέρφια στον Νότο
Ο δρόμος το δεύτερο σπίτι μας έχει δει πιο πολύ και απ'το πρώτο
Είδαμε τόσα, πόσα μας μένει να δούμε
Τα βράδια οι σκέψεις μας τρώνε, ποτήρια γεμίζουν δεν θα κοιμηθούμε
Γιατί πνίγω τον πόνο μου για όλους αυτούς που' χουν φύγει
Άλλοι ρίχνουν σταγόνες στο πάτωμα, απ'τα δάκρυα εγώ γλίστρησα ήδη
Και πέφτω στο σκότος μου εκεί που το φως δεν μ'αγγίζει
Και θα βγω απ'την σκοτούρα αυτή μόνος μου, δεν με βάζει ο φοςμπά που γυρίζει
Στην τσίτα το νιώθω μονίμως πως τραβάω τα προβλήματα
Να φύγω απ'την πόλη ζητάω δυο μπρος δέκα πίσω τα βήματα
Θα την βρω όμως την άκρη γιατί έτσι είναι η φάρα μας
Μετανιώνουμε όλοι από κάτι, τα δάκρυα που έριξε η μάνα μας

[Chorus]
Τα φώτα της πόλης, τα φώτα της πόλης με πνίγουν
Να αποδράσω ζητάω απ'την σάπια την πόλη μα οι δρόμοι της πια δεν μ'αφήνουν
Τα φώτα της πόλης, τα φώτα της πόλης με πνίγουν
Να αποδράσω ζητάω απ'την σάπια την πόλη μα οι δρόμοι της πια δεν μ'αφήνουν
(Τα φώτα της πόλης, τα φώτα της πόλης με πνίγουν
Να αποδράσω ζητάω απ'την σάπια την πόλη μα οι δρόμοι της πια δεν μ'αφήνουν)
(Τα φώτα της πόλης, τα φώτα της πόλης με πνίγουν
Να αποδράσω ζητάω απ'την σάπια την πόλη μα οι δρόμοι της πια δεν μ'αφήνουν)

[Verse 2]
Μα λέω θα αλλάξω το λέω λες και δεν μ'έχω μάθει
Περνάνε οι μέρες τα πάντα ξεχνάω και πέφτω σε βούρκο από λάθη
Την κλίκα στηρίζω για πάντα και η κλίκα πιστεύει σε μένα
Στα δύσκολα δίπλα για μένα αδέρφια και ας μην μας ενώνει το αίμα
Και ακούω μιλάει για δρόμο και ο κάθε καριόλης
Δεν βγάζουν νόημα σαν να μιλάει χίππης και αντάρτικο πόλης
Η πρώτη γραμμή μας ανήκει δεν κάνουμε πίσω
Ήρθα για να μείνω, δεν θα την κάνω το στίγμα μου αν δεν αφήσω

[Chorus]
Τα φώτα της πόλης, τα φώτα της πόλης με πνίγουν
Να αποδράσω ζητάω απ'την σάπια την πόλη μα οι δρόμοι της πια δεν μ'αφήνουν
Τα φώτα της πόλης, τα φώτα της πόλης με πνίγουν
Να αποδράσω ζητάω απ'την σάπια την πόλη μα οι δρόμοι της πια δεν μ'αφήνουν

[Verse 3]
Μην προσπαθείς να με μάθεις δεν με ξέρω ακόμα
Ρουφιάνοι παντού δεν παν να με θάβουν δεν θα με δούνε στο χώμα
Διαφέρουμε τόσο εγώ γράφω ότι ζω δεν θες να μου μοιάσεις
Κατάρα για σένα δεν θα τ'αντέξεις μάγκα να ζεις ότι γράφεις
Όσο και αν το θέλουν το ξέρουν πως δεν κάνουμε πέρα
Μαύρα γυαλιά καφέ και τσιγάρο αντικρίζω την κάθε μου μέρα
Οι στίχοι μου ιός με'στο αίμα δεν παίζει αντιβίωση
Ποια παιδικά χρόνια μας γάμησε η ενηλικίωση

[Chorus]
Τα φώτα της πόλης, τα φώτα της πόλης με πνίγουν
Να αποδράσω ζητάω απ'την σάπια την πόλη μα οι δρόμοι της πια δεν μ'αφήνουν
Τα φώτα της πόλης, τα φώτα της πόλης με πνίγουν
Να αποδράσω ζητάω απ'την σάπια την πόλη μα οι δρόμοι της πια δεν μ'αφήνουν