’t Hek

[Vers 1]
Soms als het huis te klein wordt, dan krijgt ie het te kwaad
Dan gaat ie maar gewoon een blokje om
Maar meestal na een half uur dan staat ie ongemerkt
Op de plek waar de fabriek stond waar ie vroeger heeft gewerkt

Dan kijkt ie door het hek naar het braakliggende terrein
Zo zonder de gebouwen lijkt het allemaal zo klein
En dan denkt ie al die jaren, waarvoor heb je het gedaan
Er groeit onkruid op de werkvloer waar ie vroeger heeft gestaan

[Refrein]
En zijn kinderen zeggen altijd "pa neem er nou eens afstand van"
Maar ze kunnen niet begrijpen dat hij niet accepteren kan
Dat het allemaal voor niks was, alles weg, kapot en plat
Goed je was wel niet belangrijk, maar je betekende toch wat

[Vers 2]
Soms hoort hij bij het hek de fabrieksgeluiden weer
Zijn maten, de machines, echo's van weleer
En dan trekt ie in gedachten zijn overal weer aan
En gaat er midden op de dag weer in de nachtploeg tegenaan

Maar altijd na een tijdje ziet hij zichzelf daar staan
Een man van in de vijftig met een regenjassie aan
Die doelloos staat te dromen, door niemand opgemerkt
Op de plek waar de fabriek stond waar ie vroeger heeft gewerkt

[Refrein]
En zijn kinderen zeggen altijd "pa neem er nou eens afstand van"
Maar ze kunnen niet begrijpen dat hij niet accepteren kan
Dat het allemaal voor niks was, alles weg, kapot en plat
Goed je was wel niet belangrijk, maar je betekende toch wat