Συνειρμός/Ταράτσα (Syneirmos/Taratsa)

[Verse]
Εκπροσωπώ Χρυσούπολη, τα πάρκα, τις βραδιές της
Τα τσακάλια, τις όμορφες κοπελιές της
Την νεολαία που διψάει για ζωή
Που όταν ζήσει μια εμπειρία τη διατυπώνει ως στιγμή
Δε μ' αρέσει να το παίζω hardcorίλα
Ντύσιμο λιγάκι swag, ούτε hater, ούτε κυρίλα
Προσπαθώ απλά να είμαι ο εαυτός μου
Δε με νοιάζει, αρκεί να με συμπαθεί ο κολλητός μου
Και μου 'χαν πει κάτι τυπάδες να μη φαίνομαι
Δεν είναι ανάγκη στο επίκεντρο να μπαίνουμε
Αυτό που επείγει είν' αληθινοί να μένουμε
Γιατί αν είσαι ψεύτικος τότε μάγκα πού οδεύουμε;
Και θα σε νιώσω αν είσαι αληθινός
Θα το εκτιμήσω ακόμη πιο πολύ αν είσαι αγνός
Γιατί στον κόσμο που κυβερνάει η υπουλότητα
Είναι σπάνιο αγαθό να 'χεις λίγο αθωότητα
Και έτσι φτιάχνονται παρέες μ' ωραίες χημείες
Που συνήθως συνοδεύονται από ωραίες κυρίες
Οι οποίες κυρίες δεν το παίζουν ιστορίες
Όμως στο βλέμμα τους τρέφουν ανάγκη γι' αμαρτίες
Κι έτσι λοιπόν προβλέπω νύχτα μεγάλη
Αλάνι μου, πιάσε μου γρήγορα ένα μπουκάλι
Απόψε σκοπεύω να κάνω κεφάλι
Δεν ξέρω πώς θα εξελιχτεί, πάμε κι όπου μας βγάλει
Κι έτσι ανέμελα περνάν', ψηλέ, οι μέρες
Όσο ανέμελα περνάνε κι οι αιθέρες
Φέρνουν μαζί τους νέους φίλους κι εμπειρίες
Και τραβάνε μακριά σκοτούρες και φασαρίες
Κάπως έτσι περνάμε εμείς καλά
Γάμα τα υποκατάστατα που σου φέρνουν χαρά
Όλα τα ναρκωτικά, τις πρέζες και τα κουμπιά
(Παιδιά που είναι σα zombies νιώθουν ψευδή χαρά)
Και έχω μάθει πως μέσα από όλα αυτά
Παίρνεις στιγμές χαράς κάνοντας τη ζωή σου σκατά
Κάναμε μόδα το να είσαι λιώμα
Μέχρι που θα σε βρούνε από ένεση στο χώμα
Κάπως σκληρό γι' αυτό ξέφυγα ρε bro
Η ζωή είναι μια σκάλα και πάνω της προχωρώ
Ανεβαίνω, δεν πηγαίνω προς τα πίσω
Αρκετές στιγμές χαράμισα χωρίς κανένα ρίσκο
Και πού σε βρίσκω; εκεί που σε χάνω
Εαυτέ μου αλλάζω χαρακτήρα, δε με πιάνω
Πώς γίνεται να είμαι σκληρός σε κάποια άτομα
Ενώ άλλα με σέρνουν απ' τη μύτη μου στο πάτωμα
Μεγάλο ελάττωμα που τελικά διόρθωσα
Reboot μέσω του manual, τ' ανάστημα ανόρθωσα
Τι νομίζεις, η ψυχή είναι μηχανή
Άμα κάπου έχεις σκαλώσει τότε θες επισκευή
Και ο καλύτερος μηχανικός ο άνθρωπος
Που έχει ονομαστεί στον κύκλο ως στενός συνάνθρωπος
Ο κολλητός, ο αδερφός, η κοπελιά σου
Η γειτονιά, το σπίτι, όλη η οικογένεια σου
Κι άμα δεν το 'νιωσες, νιώσ' το να φτιαχτεί
Η βλάβη που έχει γίνει μες στη μηχανή
Γιατί στο radar που έχεις μέσα στη ζωή
Κάθε κουκκίδα κάποια μέρα απ' το χάρτη θα σβηστεί
Και τότε, τι; τότε τι θα συμβεί;
Ο άνθρωπος θέλει παρέα ώστε να μπορεί να ζει
Αν η παρέα φύγει, θα είχε αφανιστεί
Να προσεύχεσαι πάντοτε, φίλε, να 'ναι όλοι εκεί