Syndrom Clowna

[Zwrotka 1]
Siedzi sam jak kołek i myśli, czym miło was zaskoczyć
Chwilowy dołek, bo nie wie, czy mu wystarczy mocy
Zaczyna boleć go to, że twierdzą, że to ten gorszy
Najpierw trzeba dojrzeć, żeby móc przejrzeć na oczy
On nie chce robić innym krzywdy, chce rozbawiać ludzi
Chyba jest coraz bardziej naiwny, bo ciągle się trudzi
Jest clownem, stereotypy działają na ludzi
Nic nie jest już zabawne, dzisiaj tylko bekę budzi
Nie jest groźny, nie próbuje być, a się go boją
Nawet dorośli wierzą w ten syf, nie dają być sobą
Namalowane łzy rozmazują te prawdziwe
Nie stara się okazać emocji, że jest zły, zbiera w sobie siłę
Chcą go rozjebać, zniszczyć, unicestwić, skończyć
Pytam, co teraz, bo to przykry koniec tej historii
Jest sam, mimo tego, co robi, niedoceniony jest
Ten clown to ja, to najbardziej boli, wiesz?

[Refren]
Sam, zawsze, kiedy potrzebuję was
Wy nie chcecie mnie znać i jak tu być normalnym?
Potem przysłowiowy clown, czuje się ciągle tak
Jakby budził w was strach, nawet kiedy nie chce
To jest wasza wina, bo sami nie wiecie, czego chcecie
Ja staram się, nie umiem już więcej...
Sam, zawsze, kiedy potrzebuję was
Wy nie chcecie mnie znać i jak tu być normalnym?
Potem przysłowiowy clown, czuje się ciągle tak
Jakby budził w was strach, nawet kiedy nie chce
To jest wasza wina, bo sami nie wiecie, czego chcecie
Ja staram się, nie umiem już więcej...