ΣΥΜΠΑΝ 25

[Verse 1]
Ήρθα και λέω να μείνω, κάποιοι σκανάρουν το κείμενο
Λίγο πριν βγάλω τα πάντα στη φορά κ' ιπτάμενο γίνω αντικείμενο
Έδωσα λόγο να πω την αλήθεια και το κάνα Μήτσο γκρεμίστηκα
Κι είδα όσα γράφουνε σήμερα οι rappers κι αλήθεια μαλακά απελπίστηκα
Ζούμε σε θερμοκήπια, μεγαλώνουμε απαίδευτα
Ένα story στο insta έχει πλέον αξία σα σύγχρονη εγκυκλοπαίδεια
Μη ρωτήσεις ξανά το ποιος είμαι γλυκιά μου τα λέω στα γραπτά μου να ξέρεις
Τα φτύνω σα να 'μαι ο Σεφέρης, και το τρέχω σα να 'μαι ο Κεντέρης
Είδα και έκανα τόσα μ' ακόμα τη ψάχνω δεν είμαι ξερόλας
Που το βρίσκουν το θράσος να φέρονται οι άμπαλοι λες κι' είναι mcδες της χώρας
Τι θ' αφήσουμε πίσω στις νέες γενιές, τα συγγράμματα για τις κωλαρες;
Δε με νοιάζει τι πίνουν οι rappers της πλάκας αν πήραν ρολόι ή σαγιονάρες
Σύμπαν 25, ένας πλανήτης σε πείραμα
Θα γεμίσουμε την επανάσταση μαύρα καλάσνικοφ από τα Τίρανα
Πατησίων και Μάρνης ΜΑΤάδες πουλάνε μαγκιές σε κορίτσια δικά μας
Θα τους φάμε ελαφρά την καρδείαν, θα τους φάμε σα να ναι η δουλειά μας
Bo- bogota, Πορτογάλος, El Trafico βάζω θεμέλια για εκείνα που έπονται
Έκανα τους γονείς μου να νιώθουν περήφανους πλέον από το να ντρέπονται
Γιάννη μου στο 'λεγα η νέα σου αγάπη θα αξίζει πολλά περισσότερα
Να χαζεύω τους φίλους μου να καμαρώνω να λέω κοίτα κάτι ομορφόπαιδα

[Chorus]
Και εκεί ξεκινάει το ταξίδι μου, μία νύχτα στο Rio Seco
Ακόμα στη πόρτα γελάς με κοιτάς χαιρετάς και μου λες να προσέχω
Πέρα απ' τα σύνορα πάνω απ' τα σύννεφα πέρα απ' αυτά που πιστεύουνε
Δε με συγκινούν η ανέσεις τους, ραπάρω και τρέμουν η θέσεις τους
Και εγώ απ' το μηδέν ουρανό αδερφέ τα κατάφερα κοίτα με πέταξα
Κρύφτηκε ο ήλιος μ' αυτά που 'χω γράψει μαζί με τα flows που έφερα
Πόσο ζυγίζουν τα λόγια που είπα και πόσο η μπάρες που έφτυσα
Πόσο αξίζει ο κόσμος που χτίσαν να ζούμε και όλα είναι ψεύτικα

Και εκεί ξεκινάει το ταξίδι μου, μία νύχτα στο Rio Seco
Ακόμα στη πόρτα γελάς με κοιτάς χαιρετάς και μου λες να προσέχω
Πέρα απ' τα σύνορα πάνω απ' τα σύννεφα πέρα απ' αυτά που πιστεύουνε
Δε με συγκινούν η ανέσεις τους, ραπάρω και τρέμουν η θέσεις τους
Και εγώ απ' το μηδέν ουρανό αδερφέ τα κατάφερα κοίτα με πέταξα
Κρύφτηκε ο ήλιος μ' αυτά που 'χω γράψει μαζί με τα flows που έφερα
Πόσο ζυγίζουν τα λόγια που είπα και πόσο η μπάρες που έφτυσα
Πόσο αξίζει ο κόσμος που χτίσαν να ζούμε και όλα είναι ψεύτικα

[Verse 2]
Είμαι ο καθρέπτης της πιο σκοτεινής εποχής, εθισμένος για πάντα
Μέσα από τέσσερις τοίχους βαστάμε τη πόλη, Sierra Nevada
Σέβομαι ακόμα τους νόμους της φύσης, του σύμπαντος κι' ολη τη πλάση
Ενώ δίπλα μου βλέπω να τρώει, να τρώει, να τρώει και δε λέει να χορτάσει
Βούτηξα μες τα γαλάζια νερά και στεκόσουνα εκεί Ποσειδώνα
Κι' είδα τους γιους σου να φεύγουν ψηλά να πετάνε σα τα χελιδόνια
Πόσο ταξίδεψε ο νους σου μαζί μου και πόσα θα ζήσουμε ακόμα
Κάτω απ' τα φώτα σου Αθήνα να στέκομαι βράχος σα τον Παρθενώνα
Έδωσα νόημα σ' ανθρώπους δικούς μου να ζήσουν να βρουν την υγειά τους
Και απ' το να σκοτώνουνε τους εαυτούς τους, ταΐζουνε τα νεογνά τους
Πάνω στην Πνύκα στ' αστεροσκοπείο χαζεύω πλανήτες και δέντρα
Και βλέπω τα πάντα σα ντέρμπι σαν να 'ταν Brazil-Argentina στο SEGA
Λίγο πριν φύγω θ' αφήσω με raps μου γεμάτες όλες τις πλατφόρμες
Εικόνες με κρύα χαμόγελα, sneaker παπούτσια και σκισμένες φόρμες
Κλιπ γυρισμένα απ' τον Μost να τα βλέπουν να νιώθουνε την εποχή μας
Μια στρατιά Αθηναίων να ξέρουν απ' έξω τους στίχους και τη μουσική μας
Ένα δεν έγινα κι' ούτε θα γίνω ποτέ με το lobby του ύπνου
Δε με ψήνει αλλιώς θα μπορούσα για πλάκα να γίνω ο αφέντης του τσίρκου
Δε λογαριάζω τα λόγια τους δεν την ακούω με στίχους ανάλαφρους
Ράππερς που γίνανε pop στα γεράματα και 'χουν τα μαύρα τα χάλια τους