SWORDPLAY (รำดาบ)

[Intro: Thai traditional music]
(Thailand's Most Blunted)

[Verse 1: USADAX]
ขีดฆ่าลูกเทวดาเหมือนกับมือขวายักษ์นนทก
กระสุนไรม์ยิงจ่อกบาล ทำให้ความเป็นคนพ้น
เสื้อกูเปื้อนเลือด emcee เลยต้องยีกันบนรถ
ฆ่ากูให้ตายยาก หนังกูเหนียวกว่าคนงก
โดนชกไปหนึ่งหมัดก็หวาดระแวงกันทั้งคืน
ได้ยินเสียงคอมึงกึกกัก ทำให้ล้มไปทั้งยืน
ไม่อยากใช้กลอนมาฆ่าคน ครั้งนี้มันพลาดและพลั้งมือ
มึงแม่งโง่สัส ที่เอามีดมาจี้ที่ร้านปืน
เอายัดปากไปเต็มลำ ทำให้จุกจนไหล่ห่อ
ซัดไปทุกกระบวนท่า ร้าวยันหัวยันไหล่ศอก
ไม่ว่าจะคนจะผีจะสาง มันยังไม่เท่าไหร่หรอก
ก็เพราะว่าไรม์กูโคตรจะขลังจนต้องเอาเนื้อไปใส่กรอบ
บอกน่ากลัวเหมือนยักษา อยู่ในต้นตำรับไทย
รอให้มึงเข้ามาวัด กูถือกระบองยืนหลับไป
กว่ามึงจะเข้าใจ หัวมึงก็อยู่ระดับไก
ต้องเปลี่ยนจากคำว่าราษฎรเป็นฆาตกรสัมผัสใน

[Verse 2: Rhymekhamhaeng]
เอาความคิดจากก้นบ้องมาคล้องพยัญชนะไทย
ทำอากงอาม่าเป็นลมตอนพ่นคำปะทะไมค์
ยิงบาร์ไปตอนมึงเผลอ สไนเปอร์ระยะไกล
มึงโชคดีกูอยู่สงบไม่คิดจะรบจะซัดใคร
มาเจอ Rhyme กับ Usadax พวกมึงแหลกกันทั้งวง
ใต้ดินแต่กูก็บิน มึงอย่ามาเล่นกับชั้นบน
Emcee เหมือนสาวในผับ กูแทงสลับไม่ซ้ำคน
เพราะเด็กแรปมันทำกร่างแต่ปากไม่ห่างจากน้ำนม
กูพ่นคำไปหลายป้าบ มึงหมอบราบเป็นหน้าเนิน
มาเพื่อยำพวกแรปกากแบบหล่อลากกระชากเติมไฟจุด
วิญญาณมึงหลุดออกจากซากในร่างเดิม
มึงต้อง flow ให้ท่วมกว่า ก่อนจะซ่ามาห้ามเพลิง
เจอหมัด hook กูข้างขวาเลยมีปัญหาที่กรามซ้าย
เป็นจังหวะที่เศษขยะกับเพลงมึงมีความคล้าย
ใครมาบอกว่ากูจะดังมึงคงจะฟังเป็นลางร้าย
เพราะศิลปินมันมีระดับจากศิลปะที่ตามท้าย uh