Superfly

Κοφτές ματιές // σαν εκείνες που παίζουν στη πιάτσα
Τη πόλη καίς // κι' όλο κάνεις την νύχτα σουλάτσα
Μπατσοί - Ναζί // όλοι ρουφιάνοι ιδια φάτσα
Σκασμός λοιπόν // μην σας ρίξουμε απ' την ταράτσα

(Verse1:)
Οι άνθρωποι αλλάζουν μεγαλώνουμε πιά
Δεν έχω πλέον χρόνο να γράψω ολοι ψάχνουν λευτά
Με τα πόδια απ' την Πετρούπολη πάω Πειραιά
Παίρνω Xsara ενω πίνω ενα μπάφο κρυφά

Ποιός με ψάχνει για μανούρα βρίσκομαι καθ'οδόν
Φερνώ τσουνάμι απ' το λιμάνι των εφτά θαλασσών
Με γαλέρα κουβαλάω τις ψυχές των νεκρών
Στους φόβους των ναυτικών ο μύθος των πειρατών (yaw)

Μας βυζάξανε οι κλίμακες του σκότους
Δε ξάνα εμπιστεύομαι ανθρώπους
Ξέρουνε οτι διαβάζω το μυαλό τους
Το ψέμα κάνει βόλτες επάνω στο πρόσωπο τους

Με τι τσίπα αγκαλιάζεις τα παιδιά σου
Τα αγαπάς μα πίνεις μπέκους μπροστά τους
Απο το ξύλο πονάνε τα σωθικά τους
Δεν ξέρεις που γυρνάει ξημερώματα η μαμά τους

Γυρνάω τους δρόμους λερωμένα τα χέρια
Οι φίλοι μου που φεύγουν καταλήγουν αστέρια
Από(πο-πο) το δρόμο όλοι μάθαμε προπαίδεια
Τα μάτια δεκατέσσερα ο κόσμος εγκυκλοπαίδεια

Το σύστημα πηγαίνουμε γαμιώντας
Ραπάρωντας και ηχόγραφώντας
Βγήκα απ΄την κόλαση του Δάντη να το φτύσω
Και το έθαψα βαθιά στα χώματα της Σπιναλόγκας

( ? ) απο όνειρο σε όνειρο
Ο μούσικος τους φόβος έχει Ονομα και Επώνυμο
Βλεπώ τα πάντα απο το μέλλον και τους καίει
Φτύνω χολή στο Ελληνικό μου DNA

Στα βράχια και στη θάλασσα της
Στο ορκίζομαι η γειτονιά μου στα καλύτερα της
Τραγουδάει Στελλάρα μαζι μου ο Μπάτης
Και φυσάει τα λυσσακά του μπας και φύγει ο εφιάλτης

Κοφτές ματιές // σαν εκείνες που παίζουν στη πιάτσα
Τη πόλη καίς // κι' όλο κάνεις την νύχτα σουλάτσα
Μπατσοί - Ναζί // όλοι ρουφιάνοι ιδια φάτσα
Σκασμός λοιπόν // μην σας ρίξουμε απ' την ταράτσα

(Verse2:)
Μόλις τσακώνομαι με κανέναν δεν τα βρίσκω
Ρίσκο μόνο μου συνέχεια να με βρίσκω
Προσπαθώ να το ελένξω μα ξεφεύγει
Ο αυθορμητισμός μου κανει μπάμ και καταστρέφει
(μπάμ)
Οπότε καταστράφηκα πάλι
Πάνω απο δέκα χρόνια που χω κόψει το μπουκάλι
Πάνω απο δέκα χρόνια λέω πως ηρεμώ
Και ακούω στα μουλοχτά το "Μια βραδιά στην Αμφιάλη"

Πανω απο δέκα χρόνια αλλάζω ( ? )
Σκάω με το τσαμπουκά μου ποιά πειθώ, τι να ονειρευτώ
Τα πάντα που αγαπήσαμε εξατμίζονται
Θα πέσω σαν τον ήλιο μέσα στον ωκεανό

Τρεχω πάνω, πανω κάτω
Θα την βγάλω λέω την χρονιά
Ο μήνας δε μαζεύεται στο τέλος
Και ψωνίζω με ψιλά μεσα απο το κουμπαρά

Φρικαρισμένοι τα χαράματα γυρνάμε
Μπερδέψαμε τα πάντα και πάλι παραπατάμε
Εγω δεν πίνω ξύδια δύστηχως λυπάμαι
Πίνω μονάχος δυο λιβάδια θυμάμαι

Να πάν να γαμηθούνε όσοι δεν αγαπάνε
Όσοι δεν μάθανε αντρίκια μέσ' τα μάτια να κοιτάνε
Θα 'ρθούνε κάτω απ΄το σπίτι σου ρουφιάνε
Κατι τύποι σαν και μένα μια νύχτα για να σε φάνε

Κοφτές ματιές, σαν εκείνες που παίζουν στη πιάτσα
Τη πόλη καίς, κι' όλο κάνεις την νύχτα σουλάτσα
Μπατσοί - Ναζί, όλοι ρουφιάνοι ιδια φάτσα
Σκασμός λοιπόν, μην σας ρίξουμε απ' την ταράτσα