Στη φλογα συγνωμη (Sti floga signomi)

1.ΚΥΛΑ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΣΥΜΠΟΝΟΙΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΚΕΡΙΝΟ
ΟΙ ΣΙΩΠΕΣ ΜΕ ΞΕΛΟΓΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΙΑΖΕΙ ΕΡΗΜΟ

ΑΠΛΟΧΕΡΟ ΚΑΙ ΑΓΕΡΩΧΟ ΤΟ ΧΑΔΙ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΜΟΥ
ΕΧΩ ΣΠΑΡΑΞΕΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΤΑΝ ΒΟΥΡΚΩΣΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ

Η ΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΜΟΥ ΜΕ ΒΑΖΕΙ ΠΑΛΙ ΣΕ ΔΥΟ ΡΟΔΕΣ
ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΠΩΣ ΚΛΑΙΩ ΚΑΙ ΜΑΤΩΝΩ ΤΙΣ ΩΡΕΣ

ΓΙΑ ΠΟΣΕΣ ΩΡΕΣ ΑΜΟΙΒΗ ΕΧΕΙΣ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ
ΠΟΣΗ ΣΚΟΝΗ ΑΓΟΡΑΣΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕΣ ΤΟ ΨΕΜΑ

ΤΟ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΠΟΨΕ ΒΡΕΧΩ ΤΗΝ ΓΗ ΣΟΥ
ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΞΕΡΩ ΖΗΣΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ

ΑΔΕΙΑΣΕ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ ΒΑΛΕ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ
ΣΤΗ ΓΕΝΙΑ ΠΟΥ Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠ' ΤΙΣ ΚΑΚΙΣΤΕΣ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ

ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΜΗΝ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙΣ ΑΝ Σ' ΑΓΑΠΩ ΜΙΣΗΣΕ ΜΕ
ΚΟΙΤΑ ΜΕ ΑΠΟ ΨΗΛΑ ΕΥΧΗΣΟΥ ΝΑ ΤΥΡΑΝΝΙΕΜΑΙ

ΑΥΤΟΤΥΦΛΩΝΟΜΑΙ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΝΑΚΡΙΒΟ ΜΟΥ ΦΙΛΟ
ΕΝΩ ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΒΑΡΑΙΝΕΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΟΥ ΦΥΛΟ

2.ΠΑΡΕ ΜΕ ΜΑΚΡΥΑ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΦΥΓΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
ΑΝ ΧΑΣΩ ΤΟ ΦΩΣ ΜΟΥ ΜΟΝΟ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΚΡΑΤΑ

ΠΑΤΑ ΟΤΙ ΠΑΤΑΩ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΣΩ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΜΟ
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΠΛΕΟΝ ΚΑΤΙ ΟΣΑ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΚΑΛΩ

ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΑΡΙΘΜΟ ΚΑΙ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΝ ΚΑΛΩ
ΕΝΩ ΧΤΥΠΑ ΣΑΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΝΙΩΘΩ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΕΝΟ

ΑΠΟΡΩ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΡΩΤΩ ΦΩΝΑΖΩ ΤΩΡΑ ΦΤΑΝΕΙ
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΟ ΕΙΠΑ ΠΡΙΝ Η ΣΦΑΙΡΑ ΒΓΕΙ ΑΠO ΤΗΝ ΚΑΝΝΗ

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΚΑΝΕΙ ΣΕ ΠΛΑΝΗ ΝΑ ΒΟΥΤΗΞΩ
ΣΕ ΘΑΛΑΣΣΑ ΕΛΠΙΔΑΣ ΤΟ ΣΤΕΝΑΓΜΟ ΜΟΥ ΝΑ ΒΥΘΙΣΩ

ΕΣΤΩ ΤΗ ΛΙΜΝΗ Ν' ΑΓΓΙΞΩ ΤΟ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΣΟΥ ΝΑ ΠΝΙΞΩ
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΛΟΓΩ ΒΡΟΧΗΣ ΝΑ ΜΗΝ ΦΑΝΕΙ ΠΩΣ ΘΑ ΔΑΚΡΥΣΩ

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΔΑΚΡΥΑ ΦΩΤΙΑΣ ΚΑΙΝΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ
ΠΑΡΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΧΑΣΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ

ΑΙΜΟΡΑΓΩ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΠΕΤΩ ΣΤΟΝ ΑΙΘΕΡΑ ΜΟΥ
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΖΗΣΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ

ΠΟΙΗΜΑ-ΡΑΨΩΔΙΑ

ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΧΡΩΜΑΤΙΖΟΥΝ ΣΑ ΚΑΜΒΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ
ΚΙ ΟΤΙ Μ' ΑΓΑΠΗΣΕ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΟ ΦΙΛΩ ΣΑ ΦΥΛΑΚΤΟ ΜΟΥ

ΚΙ ΟΤΙ ΛΟΓΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑΣΩ ΚΑΙ ΣΚΕΠΑΣΩ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΣΟΥ
ΔΕΝ ΘΑ ΣΠΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΙΚΗ ΦΥΓΗ ΣΟΥ

ΚΟΙΤΑ ΤΩΡΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΦΛΕΡΤΑΡΕΙ Μ ΑΨΥΧΑ ΧΑΠΙΑ
ΚΑΙ ΧΑΡΙΖΕΙ ΣΕ ΕΡΙΝΥΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ

ΣΤΙΣ ΑΡΘΡΩΣΕΙΣ ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ ΒΑΛΣΑΜΟ ΒΑΖΩ ΠΟΙΗΣΕΙΣ
ΓΙΑΤΙ ΜΗΔΕΝΙΣΑ ΤΟ ΕΓΩ ΜΟΥ ΠΡΙΝ ΕΣΥ ΜΕ ΑΠΑΛΕΙΨΕΙΣ

ΜΗΝ ΜΕ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΕΚΕΙ ΠΙΣΩ ΜΗΝ ΜΕ ΚΛΕΙΣΕΙΣ ΜΕΣ' ΣΕ ΤΟΙΧΟΥΣ
ΜΗΝ ΜΟΥ ΦΟΡΕΣΕΙΣ ΛΕΥΚΑ ΣΕ ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΚΑΙ ΗΧΟΥΣ

ΠΑΡΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΣΑ ΔΩΡΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕ ΜΕ
ΜΕ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΝΤΡΟΠΗΣ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΣΕ ΜΕ

ΣΚΟΤΩΣΕ ΜΕ ΝΑΙ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΔΩ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
ΜΟΝΟ ΒΑΛΕ ΣΕ ΣΤΕΓΗ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΑΓΑΠΩ

ΕΝΩ ΠΕΘΑΙΝΩ ΓΙΑ ΝΕΡΟ ΠΑΡΕ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΑΠ' ΤΗΝ ΒΡΥΣΗ ΜΟΥ
ΣΤΑΥΡΩΣΕ ΜΕ ΣΤΟ ΞΥΛΟ ΠΟΥ ΣΤΑΥΡΩΣΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ

ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΚΛΕΙΣΤΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΠΕΙΣΩ
ΟΠΩΣ ΑΓΑΠΗΣΑ ΤΗΝ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΑΝΑΓΑΠΗΣΩ

ΜΕΝΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΠΙΣΩ ΔΕΝ ΣΕ ΦΤΑΝΕΙ Η ΠΑΛΑΜΗ ΜΟΥ
ΦΥΣΑΕΙ ΒΟΡΙΑΣ ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΦΤΑΣΕΙ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΜΟΥ

ΣΗΚΩ ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΜΟΥ ΤΟ ΦΥΛΛΟΚΑΡΔΙ ΜΟΥ ΤΡΕΜΕΙ
ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕ ΖΕΣΤΑΙΝΕΙ

ΞΕΡΩ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΣΕ ΤΡΕΛΑΙΝΕΙ
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙ ΜΑ Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΠΙΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ