Stathmos Ksexasmenos

Σε περιμένω στον παλιό σταθμό του τρένου
Και αναπνέω κάτι ακόμα από το χθες που περισσεύει
Σε ξεχασμένο δρόμο είμαι σχοινοβάτης
Λαθρεπιβάτης στην διαδρομή
Είναι στιγμές που νοιώθω πως εσένα βλέπω στον σταθμό
Πόσες φορές εγώ εδώ θα επιστρέφω

Στο ταξίδι που δεν έγινε ποτέ εγώ ελπίζω ακόμα
Την σκιά σου αφήνεις πίσω
Και έχει γίνει πια δικό μου σώμα
Ότι εγώ αγαπώ είναι όλα εδώ
Μα όλα μοιάζουμε ψέμα τόσα ξένα
Δεν μοιάζουν πια σε εσένα
Πες μου πως να σωθώ δίχως να αγνοώ
Ότι εγώ είμαι σταθμός ξεχασμένος
Πες μου πως να σωθώ μες στην ζάλη γυρνώ
Στο δικό μας σταθμό περιμένω
Εσένα θα περιμένω
Για σένα θα ‘μαι πάντα σταθμός ξεχασμένος
Τα βράδια ζωντανεύεις για λίγο εδώ

Περιπλανιέμαι με ένα ψέμα για αλήθεια
Δεν περιμένω να μου κλείσουν πληγές κι αυτή την νύχτα
Σε ξεχασμένο δρόμο είμαι σχοινοβάτης
Λαθρεπιβάτης στην διαδρομή
Πόσες φορές παλιά τραγούδια σε θυμίζουν στον σταθμό
Πόσες φορές που ξαφνικά τα φώτα σβήνουν

Στο ταξίδι που δεν έγινε ποτέ εγώ ελπίζω ακόμα
Την σκιά σου αφήνεις πίσω
Και έχει γίνει πια δικό μου σώμα
Ότι εγώ αγαπώ είναι όλα εδώ
Μα όλα μοιάζουμε ψέμα τόσα ξένα
Δεν μοιάζουν πια σε εσένα
Πες μου πως να σωθώ δίχως να αγνοώ
Ότι εγώ είμαι σταθμός ξεχασμένος
Πες μου πως να σωθώ μες στην ζάλη γυρνώ
Στο δικό μας σταθμό περιμένω
Εσένα θα περιμένω
Για σένα θα ‘μαι πάντα σταθμός ξεχασμένος
Τα βράδια ζωντανεύεις για λίγο εδώ