Stamata

Τόσες φορές πίσω σε δέχτηκα
Δίχως ντροπή και παραδέχτηκα
Πως σ’ αγαπάω

Όμως εσύ για ποιον με πέρασες
Γύρισες πίσω κι απλά προσπέρασες
Και που να πάω;

Σταμάτα λοιπόν να με βασανίζεις
Κουράστηκα πίκρες να μου χαρίζεις
Άσε με μόνο μου, πιες απ’ τον πόνο μου
Ήρθε ο καιρός να στο πω

Σταμάτα λοιπόν να το κουβεντιάζεις
Δε θέλω κοντά μου να πλησιάζεις
Πες μου τι σκέφτηκες και εκμεταλλεύτηκες
Πόσο πολύ σ’ αγαπώ

Τόσες φορές που μ’ εγκατέλειψες
Να `ξερες πόσο μου έλειψες
Και σε ζητούσα

Όμως εσύ ποτέ δεν νοιάστηκες
Την αγκαλιά μου δε χρειάστηκες
Μα σ’ αγαπούσα