Stabat Mater, Op. 58

Stabat mater dolorósa
Juxta Crucem lacrimósa
Dum pendébat Fílius

Cuius ánimam geméntem
Contristátam et doléntem
Pertransívit gládius

O quam tristis et afflícta
Fuit illa benedícta
Mater Unigéniti!

Quae mœrébat et dolébat
Pia Mater, dum vidébat
Nati pœnas ínclyti

Quis est homo qui non fleret
Matrem Christi si vidéret
In tanto supplício?

Quis non posset contristári
Christi Matrem contemplári
Doléntem cum Fílio?

Pro peccátis suæ gentis
Vidit Jésum in torméntis
Et flagéllis súbditum

Vidit suum dulcem Natum
Moriéndo desolátum
Dum emísit spíritum

Eja, Mater, fons amóris
Me sentíre vim dolóris
Fac, ut tecum lúgeam

Fac, ut árdeat cor meum
In amándo Christum Deum
Ut sibi compláceam

Sancta Mater, istud agas
Crucifíxi fige plagas
Cordi meo válide

Tui Nati vulneráti
Tam dignáti pro me pati
Pœnas mecum dívide

Fac me tecum pie flere
Crucifíxo condolére
Donec ego víxero

Juxta Crucem tecum stare
Et me tibi sociáre
In planctu desídero

Virgo vírginum præclára
Mihi iam non sis amára
Fac me tecum plángere

Fac ut portem Christi mortem
Passiónis fac consórtem
Et plagas recólere

Fac me plagis vulnerári
Fac me Cruce inebriári
Et cruóre Fílii

Flammis ne urar succénsus
Per te, Virgo, sim defénsus
In die iudícii

Christe, cum sit hinc exire
Da per Matrem me veníre
Ad palmam victóriæ

Quando corpus moriétur
Fac, ut ánimæ donétur
Paradísi glória