Στα Τροχαία Του Χρόνου (Sta Troxaia Tou)

Μια αγάπη που έτσι την λέγαμε
Μα ήταν μόνο από μένα που ζούσε
Σε ένα τοίχο γραμμένη με κόκκινο
Μια αγάπη που αγάπη ζητούσε

Το κεφάλι να κρύβω πιο βαθειά στα σκεπάσματα
Τα όνειρα μου μη φύγουν
Να μην γίνουν φαντάσματα

Σαν τρελός σ' άδειες νύχτες σε ζήτησα
Στη βροχή σ' αγαπάω ψιθύριζα και στους δρόμους μονάχος μου βγήκα
Σαν τρελός σε άδειες νύχτες σε ζήτησα σε ουρανό και Θεό αντιμίλησα
Το κορμί σου αγάπη ξεγύμνωσα
Πουθενά πουθενά δεν σε βρήκα

Στα τροχαία του χρόνου κατέληξε
Μια αγάπη που πήγε χαμένη
Τελευταία φορά που σ' αγκάλιασα και το πίστεψα
Ότι είμαστε ξένοι